بزرگنمايي:

عصر کرد -  یک جامعه شناس با بیان اینکه خشونت فصل مشترک تمام آسیب های اجتماعی است گفت: "گفتمان" خشونت را کاهش می دهد و این در حالی است که ما هنوز این امر را به عنوان مهارت در زندگی تمرین نکرده ایم.

اکبر ولدبیگی اظهار کرد: در حال حاضر فراگیری خشونت بین موضوعات اجتماعی، شدت و حدت زیادی دارد و فصل مشترک کل آسیب های اجتماعی در جامعه خشونت است.
وی افزود: در جامعه مدنی هیچ موضوعی به اندازه "خشونت" افسار گسیخته نیست و محدودیت فضایی ندارد و به همین دلیل هم زیر سقف، هم مراکز اداری و آموزشی و هم خیابان ها را شامل می شود.
این جامعه شناس با اشاره به وجود خشونت های پنهان در جامعه بیان کرد: در دهه گذشته بحثی که به صورت متفاوت در سطح دنیا از خشونت مطرح شده است، ظهور رسانه ها و خشونت دیجیتالی است.
وی ادامه داد: در گذشته در هم پوشانی ارتباطی چون ارتباط بین خانواده ها و جامعه بیشتر بود، افراد آسیب کمتری می دیدند اما اکنون فضای مجازی و رسانه ها زمینه افزایش خشونت را فراهم کرده است و همین که افراد به دلیل باز بودن یک در، چندین در دیگر را بر روی خود می بندند نوعی خشونت و خود آزاری است که فرد اول خود را و بعد دیگران را آزار می دهد.
ولدبیگی با بیان این امر که به طور کلی افرادی که مورد خشونت قرار می گیرند به دو دسته شاهدان خشونت و قربانیان خشونت تقسیم می شوند بیان کرد: همه ما به گونه ای شاهدان خشونت هستیم به این معنی که در پروسه تولد و بزرگ شدن و زندگی روزمره شاهد انواع خشونت هستیم و قربانیان خشونت نیز کسانی هستند که خود درجه ای از ناکامی و خشونت را تجربه کرده اند و مستعد انتقال آن در آینده به دیگران هستند.
وی خشونت های جسمی، جنسی، روحی، اقتصادی و فرهنگی را انواع مختلف خشونت ذکر کرد و گفت: خشونت های جنسی مکمل خشونت های روحی است.
به عقیده این مدرس دانشگاه، خشونت روانی شامل تهمت، افترا، تحقیر، سرزنش و حاشیه روی است که بیشتر اوقات والدین به صورت ناخواسته مرتکب آن می شوند.
وی ادامه داد: بیشتر والدینی که از توانمندی و ظرفیت های روانی آگاهی ندارند آن را به فرزندان تحمیل می کنند و یا درجاتی از خشونت وجود خود را به فرزندانشان انتقال می دهند، شاهدان خشونت بوده که در حال ساخت قربانیان خشونت هستند.
این جامعه شناس انواع تنبیه های فیزیکی، تحقیر دانش آموزان و سرزنش کردن آنان را نوعی دیگر از خشونت در مراکز آموزشی، ذکر و عنوان کرد: شکست های عاطفی یکی از دلایل گسترش خشونت در جامعه است که زمینه نا کامی های زندگی را فراهم می کند.
وی معتقد است، افرادی مستعد رفتار خشن هستند که درجه ای از ناکامی را تجربه کرده باشند و یا به دلیل برآورده نشدن نیازهای روزمره و فشارهای اقتصادی و ساختاری نیز ممکن است درجه ای از خشونت را داشته باشند.
ولدبیگی افزود: کردستان یکی از استان هایی است که به طور کلی در نقشه آسیب های اجتماعی کشور نرم قابل قبولی دارد اما در سال های اخیر افزایش خشونت، خودکشی و خود زنی به ویژه بین نوجوانان مشهود است.
وی با اشاره به نقش مهم حفاظ عاطفی و پوششی والدین و خانواده ها، در کاهش آسیب های اجتماعی عنوان کرد: بهترین حلقه کنترل اقسام خشونت ها در جامعه تجهیز حمایت های عاطفی توسط والدین، مدارس و ساختار جامعه و رسانه ها به ویژه صدا و سیما است.
این مدرس دانشگاه معتقد است که صدا و سیما نیز ممکن است گاهی برنامه هایی پخش کند که خود مروج خشونت باشد، همچنین مصرف فرهنگی و فضای مجازی و گیم نت ها که امروزه با زندگی فرزندان آمیخته شده با درجه ای از خشونت همراه است.
وی آرام سازی به وسیله پیام های کوتاه بیلبوردهای تبلیغاتی و زیباسازی سطح شهری را توسط دستگاه های مربوطه راه کاری موثر در راستای کاهش خشونت در جامعه دانست.
به عقیده این جامعه شناس شاغل بودن بانوان در دهه های اخیر درجاتی از خشونت را در کودکان افزایش داده است چرا که فرآیند عاطفی موجود برای فرزندان ارضا کننده نیست و نمی توانند آغوش مادر را به اندازه کافی لمس کنند.
وی تصریح کرد: حضور فزیکی والدین شاغل برای فرزندان کم است و مدرسه جوابگوی این مسئله نیست و به متاسفانه به سیکل و مکانی برای تخلیه فشارهای روانی فرزندان تبدیل شده است.
ولدبیگی گفت: افزایش خشونت های جنسی از دیگر نمونه های بارز در جامعه است و علت آن دسترس پذیری آسان به فیلم ها و فایل های غیر اخلاقی در فضای مجازی است که خود که موجب افزایش درجاتی از خشونت پنهان می شود.
وی یکی دیگر از عوامل موثر در راستای افزایش خشونت در جامعه را کمبود نهادهای حمایتی در جامعه ذکر کرد و افزود: متاسفانه تشکیلات حمایتی از خانواده در سطح جامعه وجود ندارد و این در حالی است که بیشترین میزان خشونت ها اعم از خشونت علیه زنان، خشونت زنان علیه مردان که کمتر از آن صحبت شده و خشونت خانوادگی که ساختاری ترین خشونت در جامعه است، ریشه در خانواده دارد.
این جامعه شناس با بیان این که در جهان بیشترین خشونت به لحاظ فراوانی، مربوط به خشونت علیه زنان است ذکر کرد: درجات دیگری از خشونت ها تحت عنوان خشونت های معکوس شامل خشونت زنان علیه مردان، دانش آموزان علیه مدرسان، اقلیت ها علیه اکثریت ها که در حال رواج است نیز در جامعه وجود دارد.
به عقیده وی خشونت در جامعه سابقه ای دیرینه در سطح جهان دارد و خشونت های سیاسی، مذهبی، زبانی، جنسی، تحقیر های محیط کار و حتی بروکراسی اداری، خشونت های ناشی از مراکز آموزشی و ناشی از عدم فرهیختگی والدین از دیگر انواع خشونت هاست.
ولدبیگی بهترین و کم هزینه ترین میانبور برای کاهش خشونت در جامعه را آموزش و فرهنگسازی دانست و افزود: آموزش و پرورش، رسانه ها به ویژه صدا و سیما با افزایش برنامه های کارشناسی شده و پیام های غیر مستقیم می توانند نقش موثری در این زمینه داشته باشند.
وی با بیان اینکه خشونت فصل مشترک تمام آسیب های اجتماعی است تصریح کرد: "گفتمان" خشونت را کاهش می دهد و این در حالی است که ما هنوز این امر را به عنوان مهارت در زندگی تمرین نکرده ایم.
این جامعه شناس با اشاره به اهمیت آموزش مهارت های زندگی، اجتماعی و ارتباطی ادامه داد: شعار سازمان بهداشت جهانی طی چند سال اخیر حول محور "افسردگی بیا با هم صحبت کنیم" که به نوعی خشونت را نغض می کند می چرخد و در راستای افزایش گفتمان و کاهش افسردگی گام برمی دارد.
وی با اشاره به اینکه فراموش شدگی ارزش های انسانی و دوری از ارزش های دینی در نسل جدید خود از حلقه های وابستگی کم می کند، افزود: در جغرافیای زاگرس و کردستان خانواده و ارزش های اخلاقی و دینی از پیوندهای مهم اجتماعی بوده که متاسفانه به دلایل مختلف کمرنگ شده است.
ولدبیگی معتقد است که با وجود کمرنگ شدن پشتوانه عاطفی و نقش گرم والدین و مدارس نیز، شاید به نحوی باید به جوانان حق داد که افسار گسیخته اقسام خشونت را از خود نشان دهند.
وی برپایی کلاس های توجیهی و افزایش فضای عاطفی به جای حجم بالای دروس در مدارس، آموزش والدین در کارگاه های آموزشی، افزایش زمان با هم بودن را از دیگر راه کارهای موثر بر کاهش خشونت در جامعه دانست.