عصر کرد - هر قدر سن ما بیشتر می‌شود توده عضلانی اسکلتی، قدرت و همین‌طور توان حرکتی‌ ما به تدریج کاهش می‌یابد که این امر ممکن است منجر به بروز بیماری‌ای به نام سارکوپنی (کاهش حجم عضلات) شود. بیش از 50 میلیون فرد بالای 50 سال در سراسر جهان به سارکوپنی مبتلا هستند که این بیماری باعث دیابت نوع 2، ضعف، ناتوانی جسمی، از دست دادن استقلال فردی و کیفیت پایین زندگی می‌شود؛ بنابراین پیشگیری از پیری برای به حداقل رساندن هزینه‌های گزاف زندگی فردی و اجتماعی یک شرط مهم قلمداد می‌شود. 
در حال حاضر شیوه‌های درمانی محدودی برای درمان سارکوپنی وجود دارد؛ بنابراین مداخله زودهنگام قبل از بروزعلائم حاد اکیداً توصیه می‌شود. بیشتر تحقیقات بر تاثیر افزایش مصرف پروتئین برای جلوگیری یا درمان سارکوپنی متمرکز شده است؛ اما تعداد کمی از مطالعات اهمیت ویتامین ث در رژیم غذایی را با کاهش توده عضلانی اسکلتی و عملکرد آن در سنین میانسالی و پیری بررسی کرده‌اند. مقاله جدیدی که منتشر شده نشان می‌دهد هرچه میانسالان و افراد مسن در رژیم غذایی بیشتر ویتامین ث مصرف کنند، توده عضلانی اسکلتی‌شان بیشتر می‌شود.

 در حال حاضر این قضیه اثبات شده که ویتامین ث نقش مهمی در سلامت استخوان دارد، اما ممکن است این ویتامین به ما در حفظ قدرت عضلات نیز کمک کند. این ویتامین فقط در سبزیجات، سیب‌زمینی و میوه‌ها وجود دارد. افرادی که این مواد غذایی را به مقدار کافی در رژیم روزانه خود مصرف نمی‌کنند در معرض کمبود ویتامین ث هستند که ممکن است سبب ضعف، خستگی و شکنندگی استخوان شود و در موارد شدید به بروز اسکوروی (Scurvy) بینجامد. اما قبل از این اتفاق، مصرف ناکافی ویتامین ث در رژیم غذایی ممکن است تاثیرات دیگری هم بر سلامت و به خصوص عضلات ما بگذارد. 
حدود 2سوم ویتامین ث کل بدن ما در عضله اسکلتی یافت می‌شود. این ماده برای ساخت کارنیتین (carnitine ماده مهمی که انرژی لازم برای عملکرد ماهیچه‌ها را فراهم می‌کند) و کلاژن که جزئی اساسی برای ساخت عضله است استفاده می‌شود. علاوه بر این، ویتامین ث یک آنتی‌اکسیدان قوی است که به مقابله با مولکول‌های رادیکال آزاد که با افزایش سن زیادتر می‌شوند کمک می‌کند. بی‌شک، این رادیکال‌های آزاد باعث تخریب سلول‌های عضلانی می‌شوند.
توده عضلانی اسکلتی

در مطالعه‌ای که صورت گرفت داده‌هایی مربوط به بیش از 13 هزار زن و مرد در مرکز تحقیقاتی اروپا گروه سرطان و تغذیه نورفولک (Norfolk) و در گروه سنی 42 تا 82 سال گردآوری شد. محققان از آنالیز مقاومت بیوالکتریکی (bioelectrical impedance)، که سیگنال‌های الکتریکی کوچکی را برای محاسبه درصد آب و چربی از طریق بدن ارسال می‌کند، برای تخمین نسبت عضله اسکلتی در بدن استفاده کردند. 
شرکت‌کنندگان همچنین هر هفت روز یک یادداشت از هر چیزی که خوردند و نوشیدند آماده کردند تا محققان بتوانند میزان دقیق ویتامین ث آنها را محاسبه کنند. همچنین ویتامین ث به طور مستقیم در خون آنها اندازه‌گیری شد تا احتمال خطا در گزارش رژیم غذایی شرکت‌کنندگان را جبران کند. این کار به محققان اجازه داد تا افراد را بر اساس میزان دریافت ویتامین ث طبقه‌بندی کنند.
در تجزیه و تحلیل آماری عوامل مهم دیگری از جمله فعالیت بدنی شرکت‌کننده، پروتئین و انرژی دریافتی که ممکن است بر توده عضلانی اسکلتی تاثیر بگذارد نیز لحاظ شد. پژوهشگران دریافتند افرادی که در این مطالعه بیشترین میزان ویتامین ث را در رژیم غذایی خود مصرف کرده‌اند بیشترین حجم عضله را دارند. بارزترین تفاوت در میان زنان دیده شد: توده عضلانی در زنانی که بیشتر ویتامین ث مصرف می‌کردند سه درصد بالاتر از گروهی بود که ویتامین ث کمتری استفاده می‌کردند.

احتمالاً این تفاوت‌ها از نظر بالینی با بدن فرد مرتبط خواهد بود، خصوصاً با توجه به اینکه تخمین زده می‌شود اکثر افراد هرساله بعد از 50 سالگی نیم تا یک درصد از توده عضلانی خود را از دست می‌دهند. شرایط مشابهی نیز برای افراد زیر 65 سال و بالای 65 سال دیده شد که نشان می‌داد ویتامین ث در سنین میانسالی و پیری نیز مهم است. این یافته‌ها همچنین با این واقعیت تطابق داشتند که توده عضلانی در کسانی که سطح کافی ویتامین ث در خون دارند بیشتر از گروهی است که ویتامین ث ناکافی دریافت کرده‌اند.
این مطالعه یافته‌های تحقیق قبلی را در مورد زنان جوان و مسن تکمیل می‌کند. در آن تحقیق متوجه شدند زنانی که ویتامین ث بیشتری مصرف می‌کنند نه تنها توده عضلانی بیشتری دارند بلکه عملکرد پاهایشان نیز بسیار بهتر است؛ به این معنی که آنها قوی‌ترند. یافته‌های جدید در گروه‌های سنی مسن‌تر و مردان باعث ایجاد اطمینان بیشتری در مورد اهمیت ویتامین ث برای حفظ عضله در افراد جوان و مسن شد.
داده‌ها نشان می‌دهد بیش از 80 درصد افراد بالای 75 سال در انگلیس به اندازه کافی میوه و سبزیجات نمی‌خورند. این مطالعه همچنین نشان داد تقریباً 60 درصد از مردان و 50 درصد از زنانی که شرکت کرده بودند ویتامین ث کافی مصرف نمی‌کردند. بنابراین کمبود مصرف میوه و سبزیجات می‌تواند بر سلامت ماهیچه‌ها تاثیر بگذارد.
یافته‌های جدید محققان بر این مفهوم استوار است که ممکن است تغذیه مطلوب به کاهش افت عضله کمک کند. این تاکید برای تشویق افراد در هر سنی است تا از دستورالعمل‌های تغذیه سالم استفاده کنند و هر روز طیف گسترده‌ای از سبزیجات و میوه‌ها را بخورند که نه تنها برای سلامت عمومی که برای محافظت از عضلات آنها نیز لازم است.
از آنجا که ویتامین ث به راحتی در سبزیجات و میوه‌ها پیدا می‌شود، مصرف بیشتر آنها باید نسبتاً ساده باشد و برای سلامت ماهیچه‌های اسکلتی همه افراد با سنین مختلف فوایدی نیز داشته باشد؛ اما در مواردی که بهبود رژیم غذایی امکان‌پذیر نیست، مکمل‌ها جانشین مناسبی برای این مواد غذایی خواهند بود.