بزرگنمايي:

عصر کرد -

دولت های سراسر جهان در تلاشند تا همه گیری کووید-19 را مهار کنند. در حالی که برخی از مطالعات اثرات کووید-19 را بر زنان نشان داده اند، لیکن ملاحظات جنسیتی هنوز در تصمیماتی که عمدتاً توسط مردان در حال اتخاذ است، کمرنگ می باشد. در همین زمان، بسیاری از تأثیرات کووید-19 بنا به دلایل ذیل به شدت به سلامت زنان آسیب می رساند:
نخست آنکه، در حالی که تأثیرات اقتصادی و اجتماعی بر همه شدید است، این تأثیرات بر زنان بیشتر است. در بسیاری از صنایع در بخش رسمی اقتصاد که مستقیماً تحت تأثیر شرایط قرنطینه و تعطیلی و تعدیل نیروی کار قرار دارند؛ مشارکت نیروی کار زنان بسیار بالا است. زنان همچنین درصد زیادی از اقتصاد غیررسمی را در بازارهای غیررسمی و کشاورزی در سراسر جهان تشکیل می دهند. در هر دو اقتصاد در حال توسعه و توسعه یافته، بسیاری از مشاغل بخش غیررسمی نظیر مشاغل خانگی و مراقبان، بیشتر توسط زنان انجام می شود که معمولا فاقد بیمه هستند و هیچ تور ایمنی اجتماعی برای بازگشت آنها وجود ندارد و افزایش فشارهای اقتصادی ناشی از این موارد، آسیب های جدی به سلامت زنان وارد می کند. در این میان زنان سرپرست خانوار به ویژه آسیب پذیر تر هم هستند.
همزمان، زنان مسئولیت مراقبتی بیشتری در جهت حفظ سلامتی و بهداشت خانواده بر دوش دارند. به طور متوسط، زنان حتی قبل از کووید 19 سه برابر بیشتر از مردان، مراقبت های بدون دستمزد در خانه انجام می داده اند. در حال حاضر، کارکنان زن دارای فرزند شاغل در بخش رسمی ناگزیر به ایجاد تعادل بین فعالیتهای متعدد از جمله مراقبت از کودکان در شرایط تعطیلی مهدهای کودک، آموزش در منزل در شرایط تعطیلی مدارس، مراقبت از سالمندان و بیماران مبتلا در خانواده و کارهای خانه می باشند.
دوم اینکه، این بحران بر سلامت و ایمنی زنان تاثیر جدی دارد. جدا از تاثیرات مستقیم این بیماری، با توجه به اینکه همه خدمات بخش سلامت به سمت نیازهای درمانی ضروری هدایت می شوند، زنان ممکن است امکان دسترسی کمتری به خدمات بهداشتی مورد نیاز خود داشته باشند. امکان دسترسی به خدمات دوران بارداری و سایر خدمات مورد نیاز زنان نیز ممکن است مختل شود. از سوی دیگر امنیت شخصی زنان نیز در خطر است. شرایطی که برای مقابله با بیماری کرونا لازم است نظیر انزوا، فاصله گذاری اجتماعی و محدودیت در آزادی جابجایی، مشخصا همان شرایطی هستند که به افراد سوء استفاده کننده این امکان را می دهد که با توجه به شرایط تحمیل شده بر جامعه به سوء استفاده از زنان بپردازند.
سوم اینکه، از آنجا که اکثر کارکنان خط مقدم بهداشت و درمان، به خصوص پرستاران، زنان هستند، خطر ابتلای آنان بیشتر است. (بر اساس برخی تخمین ها 67 درصد از نیروی بخش سلامت در جهان زنان هستند). بنابراین، در حالی که باید از ایجاد شرایط ایمن برای همه کادر درمان اطمینان حاصل شود، توجه خاص به پرستاران و مراقبین زن ضروری است.
در نهایت نکته قابل توجه این است که تعداد زیادی از تصمیم گیرندگان اصلی در فرایند طراحی و اجرای واکنش به این پاندمی، مردان هستند و زنان به طور چشمگیری در تصمیم گیری ها همچنین در خصوص این پاندمی غایب می باشند.
با توجه به موارد پیشگفت پنج اقدام که دولتها هم اکنون می توانند برای رسیدگی به این موارد انجام دهند عبارتند از:
نخست آنکه اطمینان حاصل شود که نیاز پزشکان و پرستاران زن در تمام جنبه ها لحاظ می شود. بدین معنی که در شرایط حاضر با چالشهای غیر ضروری رو به رو نشوند. به گونه ای که با پرستاران و مراقبان زن صحبت شود و به نیازهای آنها گوش داده و پاسخ داده شود. آنها شایسته تمام پشتیبانی ها و حمایتهایی هستند که هم اکنون می توانیم به آنها ارائه دهیم به ویژه از نظر دسترسی به امکانات پزشکی مهم و ضروری.
دوم، اطمینان حاصل شود که خطوط تلفن و خدمات اورژانس برای تمام قربانیان خشونت خانگی جزو "خدمات ضروری" لحاظ شده و پاسخگویی به تماس قربانیان به لحاظ قانونی اجباری باشد.(مثال: خط تلفن 123 یا اورژانس اجتماعی). به گونه ای که این پاندمی با توجه به افزایش احتمال رفتار خشونت آمیز علیه زنان در مدت قرنظینه سهوا منجر به صدمه و مرگ و میر زنان نشود.
سوم، بسته های کمک مالی باید دربرگیرنده اقدامات حمایت اجتماعی باشد که منعکس کننده درک شرایط ویژه زنان است. بدین معنا که مزایایی نظیر دورکاری و مرخصی ایام بیماری برای زنانی که به دلیل مراقبت از فرزندان یا والدین سالمند یا افراد مبتلا در خانه هستند، تضمین شود.
برای کارکنان بخش غیررسمی که بخش عمده ای از نیروی کار زنان را در اقتصادهای در حال توسعه تشکیل می دهند، باید تلاش ویژه ای برای پرداختهای جبرانی انجام شود. هر چند که شناسایی این دسته از کارکنان بخش غیررسمی یک چالش است و با توجه به شرایط خاص هر کشور باید مد نظر قرار گیرد.
چهارم، سیاست مداران باید از حضور زنان در جهت پاسخگویی و بهبود تصمیم گیری ها در سطح محلی، استانی یا ملی استفاده کنند چرا که بهره مندی از صدای زنان در تصمیم گیری ها منجر به نتایج بهتری خواهد شد و تنوع دیدگاه ها تصمیم نهایی را غنی تر می کند. علاوه بر این، سیاستمداران باید از ظرفیت سازمانهای مردم نهاد زنان استفاده کنند. گروه های اجتماعی زنان برای واکنش بهتر جامعه در برابر این بیماری کمک می کنند چرا که از شبکه های اجتماعی آنها می توان برای انتشار و تقویت پیامهای اجتماعی و اطلاع رسانی های لازم استفاده کرد.
سرانجام سیاست گذاران باید به آنچه که در خانه های مردم اتفاق می افتد توجه داشته و از اینکه بار مراقبت بین زنان و مردان به طور متناسب تقسیم شود، حمایت کنند. این یک فرصت مناسب برای کاهش کلیشه های جنسیتی و نقش های جنسیتی است که در بسیاری از نقاط جهان در خانواده ها وجود دارد.
در پایان اینجانب ضمن تبریک فرا رسیدن هفته ملی سلامت بانوان و تاکید بر تلاش در جهت برآورده ساختن نیازهای زنان و توجه به چالشهای پیش روی سلامت آنان در دوران همه گیری کووید 19 ، امیدوارم نامگذاری این هفته با این عنوان و با شعار " سلامت زنان در دوران کرونا" فرصتی برای اطلاع رسانی و حساس سازی گروه های مختلف جامعه در خصوص اولویت های سلامت زنان را فراهم ساخته و فرصتی را برای ما فراهم کند که " بهتر پیشرفت کنیم".