بزرگنمايي:

عصرکرد- جمشید فرجوند فردا، در یکی از طولانی ترین شب های سال 1340 در بلندترین نقطه ایران، شهر بیجار، در خانواده ای پر جمعیت و با وضعیت معیشتی کارگری در خانه ای ساده، کوچک و مملو از صفا و صمیمیت چشم به جهان گشود.

وی در رشته نقاشی تحصیل کرده و دارای مدرک فوق لیسانس عکاسی است و در زمینه های عکاسی، فیلم کوتاه، خوشنویسی، کاریکاتور و همچنین مطبوعات فعالیت می کند.

به مناسبت کسب دویست و هشتادمین جایزه عکاسی جمشید فرجوند فردا، عکاس پر آوازه کُرد، به سراغش رفتیم و به گفتگویی ساده با وی نشستیم، که در ادامه می خوانیم:

  *عکاسی را از چه سالی آغاز کرده اید؟

  بر خلاف اکثر عکاسان که این رشته را با "گداگرافی" آغاز کرده اند به دلیل فوتبالیست بودنم، این حرفه را با عکاسی ورزشی آغاز کرده ام و سپس در سال 1363 که شخصا صاحب دوربین شدم، عکاسی را با عاشورای بیجار که پتانسیل و جذابیت خیلی خاصی برای عکاسی دارد از سر گرفتم.

  *تا کنون چند مقام و جایزه کسب کرده اید؟

در بیش از 500 جشنواره شرکت کرده ام، ولی جوایز ملی، منطقه ای و بین المللی کسب کرده، با اضافه شدن جایزه جشنواره بین المللی خیام که فدراسیون عکاسی، با شرکت 50 کشور جهان برگزار کرده است به عدد 280 جایزه رسیده است .

*چند نمایشگاه برگزار کرده اید؟

شخصا 20 نمایشگاه انفرادی در ایران و جهان داشته و در بیش از 100 نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت داشته ام، سازمان ملل متحد از عکس هایم، تقدیر کرده است، آکادمی هنر لندن از دیدن عکس هایم شگفت زده شده است و دیوارهای کاخ کرملین یک ماه میزبان عکس های من بوده است که تقریبا برای هر عکاسی این اتفاق غیر ممکن است.

*عکس های شما الهام گرفته از چه چیزی است ؟

چون شخص خود و خانواده ام از اقشار پایین دست جامعه بوده ام، بیشتر توجهم در عکس ها به انسان است و در مدت 33 سال کار عکاسی کمتر عکسی از من وجود دارد که انسان در آن وجود نداشته باشد.

* زادگاهتان چه تاثیری بر موفقیت های شما داشته و چرا هنوز آن را ترک نکرده اید؟

کردستان بهشت گمشده روی زمین است نه به عنوان اینکه زادگاه من است، بلکه برای داشتن نجیب ترین انسان های کره خاکی، آداب و رسوم کم نظیر و شاید بی نظیرش، معماری خاص، طبیعت بکر و رویایی و یک عکاس جز این چه می خواهد؟ هر موضوعی را در کردستان، می توانی با یک سفر کوتاه ببینی و شکار کنی، تا آخر عمرم در کردستان خواهم ماند و در حد توان آن را به دنیا معرفی خواهم کرد .

*عکاسی در کردستان و شهرستان بیجار تا چه حد پیشرفت کرده است ؟

در کردستان جای یک تشکل برای جمع شدن عکاسان جهت دیدن عکس های یکدیگر و نقد آنها، خالی و تقریبا ارتباط بین عکاسان در استان قطع است .

شهرستان بیجار با توجه به وجود پتانسیل های خاص و استعداد هایی که وجود دارد می تواند به قطب عکاسی ایران تبدیل شود و به جرات می توان گفت در هر جشنواره ای که برگزار می شود یک بیجاری وجود دارد .

*عکس خوب چه ویژگی هایی دارد ؟

من معتقدم عکس خوب عکسی است که علاوه برتمام ویژگی های فنی، نور، رنگ، ترکیب بندی و... باید حرفی برای گفتن داشته باشد و مانند سیلی به صورت مخاطب خورده و او را بیدار کند .

*توصیه برای جوانانی که به تازگی پا به عرصه عکاسی گذاشته اند ؟

توصیه من این است، که همیشه تا می توانند از غرور و تقلید دوری کنند و هیچ گاه خود را استاد ندانند و همیشه شاگرد بمانند، چرا که بزرگ ترین آفت در هنر غرور است .

*حرف آخر...؟

حرف آخر این است که عکاس و هنرمند خوب به هیچ حکومت و دولتی نیاز ندارد به شرطی که هنر او اصیل باشد، این حکومت ها هستند که به هنرمند خوب نیاز دارند .