بزرگنمايي:

عصر کرد - شهید هوشنگ رمضانزاده در انجام فرائض دینی بسیار کوشا بود، با قرآن کریم همواره مانوس بود و علاوه بر تلاوت مداوم قرآن، دیگران را نیز به یادگیری این کتاب آسمانی تشویق می‌کرد و ارادت خاصی به اهل بیت گرامی اسلام داشت.
  شهید هوشنگ رمضانزاده در 15 شهریور 1328 در روستای قشلاق خانه از توابع بخش مرکزی دیار گروس دیده به جهان گشود، پدرش علی اشرف و مادرش آهو قلی زاده بود.
یک سال بیشتر نداشت که دست اجل وی را از نعمت پدر محروم ساخت و طعم تلخ یتیمی را چشید، تحت سرپرستی مادر و جد پدری‌اش رشد و نمو یافت و در سن هفت سالگی برای یادگیری علم و دانش در دبستان قدیمی روستا ثبت نام کرد.
با اتمام تحصیلات دوره ابتدایی برای ادامه تحصیل راهی شهر بیجار شد، اما به علت مشکلات مالی پس از دو سال تحصیل در بیجار ترک تحصیل کرد و برای ادامه زندگی به زادگاهش برگشت.
در عنفوان جوانی به سر می برد که پدربزرگ نیز دار فانی را وداع گفت و با فوت پدربزرگ که تنها حامی او محسوب می‌شد، سختی‌های زیادی را تحمل و با مشکلات فراوان دست و پنجه نرم کرد.
با رسیدن به سن 18 سالگی به خدمت سربازی فراخوانده شد، اما چون تمایلی به خدمت در دوران ستم شاهی نداشت بعد از 2 ماه حضور در پادگان، محل خدمت را ترک کرد و پس از دستگیری و بازگشت به خدمت سربازی با گذشت حدود شش ماه برای بار دوم و برای همیشه از محل خدمت متواری شد و تا پیروزی انقلاب اسلامی تقریبا به ادامه زندگی پنهانی خود ادامه داد.
شهید هوشنگ رمضانزاده در انجام فرائض دینی بسیار کوشا بود، با قرآن کریم همواره مانوس بود و علاوه بر تلاوت مداوم قرآن، دیگران را نیز به یادگیری این کتاب آسمانی تشویق می‌کرد و ارادت خاصی به اهل بیت گرامی اسلام داشت.
در یادگیری احکام اسلامی و عمل به آن از همان دوران نوجوانی گوی سبقت را از دیگران ربوده بود در بین خانواده و دوستان به امیر هوشنگ شهرت داشت، او در بسیاری از جنبه‌ها سرآمد جوانان هم سن و سال خود بود.
شهید رمضانزاده قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ازدواج کرد و برای ادامه زندگی به شهر بیجار نقل مکان کرد، در حرفه موتورسازی و ساعت سازی مهارت داشت و از این طریق زندگی را اداره می کرد.
با پیروزی انقلاب اسلامی شکل گیری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فرمان امام خمینی (ره) وی جزء معدود کسانی بود که در سال 1358 لباس سبز پاسداری را به تَن کرد و در وادی جهاد فی سبیل الله قدم نهاد.
حدود 2 سال از حضورش در سپاه می‌گذشت، ثمره زندگی‌اش سه فرزند قد و نیم قد بود، دختر بزرگش مهری 6 ساله، دومی فرزندش مریم 3 ساله و از ولادت تنها پسرش محمدجواد تنها شش ماه می گذشت که در بازگشت از ماموریت در روستای حصار سفید از توابع شهرستان بیجار در کمین ضد انقلاب شربت گوارای شهادت نوشید و در 30 بهمن سال 1360 پیکر پاکش در گلزار شهدای بیجار آرام گرفت و روح بلندش به آسمان پرواز کرد.
بوسه بر دستان مادر
تواضع و فروتنی از خصوصیات بارز اخلاقی شهید هوشنگ رمضانزاده بود و محبتش را از اطرافیان دریغ نمی کرد، شاپور رمضانزاده برادر شهید در خصوص وی می گوید: وقتی از سرکار بر می گشت بچه ها را یکی یکی می بوسید و وقتی به مادرم می رسید تمام قد خم می شد و بر دستان مادرم بوسه می‌زد و من به عنوان برادر شهید همواره به روحیات خاص وی غبطه می‌خوردم.
انتهای پیام