بزرگنمايي:

عصر کرد - ایسنا/کردستان قهرمان نام‌آوازه کُرد "صلاح‌الدین ایوبی" که برای برقراری حق و عدالت و آزادی و برابری و حمایت از مظلومان رنج و مشقت بسیاری را به جان خرید، برای پیشرفت و پیروزی اسلام بسیار تلاش کرد و برای برافراشتن پرچم اسلام به جنگ صلیبیان رفت و مرز سرزمین‌های اسلامی را گسترش داد.

برای پیشرفت و پیروزی اسلام بسیار تلاش کرد و برای برافراشتن پرچم اسلام به جنگ صلیبیان رفت و مرز سرزمین‌های اسلامی را گسترش داد، برعکس سایر پادشاهان که تنها به دنبال مقام و قدرت بودند پادشاهی خود را بر اساس حق و عدالت برقرار کرد و راه و روش پیامبر اسلام و خلفای راشدین را سر لوحه حکومت خود قرار داد کسی نبود جز قهرمان نام‌آوازه کُرد "صلاح‌الدین ایوبی" که برای برقراری حق و عدالت و آزادی و برابری و حمایت از مظلومان رنج و مشقت بسیاری را به جان خرید.
نامش "الملک الناصر صلاح‌الدین یوسف بن أیوب بن شادی بن مروان" زاده 532 قمری و 1138 میلادی در عراق است که با لقب‌های ابوالمُظفر و الملک الناصر که عموما با نام صلاح‌الدین ایوبی شهرت دارد.
ایوبیان در اصل دودمانی کُرد تبار بودند که از سال‌های 1171 تا 1250 میلادی در مصر، سوریه و عراق فرمانروایی می‌کردند.
صلاح‌الدین ایوبی بنیان‌گذار دولت ایوبیان مصر و شام بود. وی یکی از فرمانروایان بزرگ اسلامی در نیمه دوم سده ششم هجری بوده است که صلیبیان را در نبرد حِطّین شکست داد و اورشلیم را در سال 1187 از آنان بازپس گرفت.
قاهره و دمشق را پایتخت خود ساخت و در دوران حکومت خود دو هدف عمده را دنبال می‌کرد: استوار ساختن حکومت برای خود و خاندان ایوبی و جنگ با صلیبیون، و توانست به هر دو هدف خود جامه عمل بپوشاند.
او کار خود را از دربار اتابک زنگی از دست‌نشاندگان حکومت سلجوقیان در شامات شروع کرد و بعدها در مصر جانشین وی شد.
روزگار پادشاهی‌اش را بر اساس رعایت اصول دینی و دستورات قرآنی و راه و روش خلفای راشدین به سربرد و تمامی خلق‌وخوهایش با احادیث پیامبر و بزرگان دین و حضرت ابوبکر همخوانی کامل داشت.
صلاح‌الدین ایوبی، کسی بود که به منظور حفظ و نگهداری از ارزش‌های دینی، در حکومت خود برای برپایی حق و عدالت بر اساس احکام قرآن عمل می‌کرد و حکومت او جای انسان‌های معتقد و پابند به ارزش‌های اسلامی بود؛ هیچ یک از خدمت‌گزاران وی حق سرپیچی از دستورات الهی را نداشتند وگرنه تاوان سختی در انتظارشان بود.
این قهرمان دلاور و دادگر کُرد، جدا از آنکه انسانی شجاع و نترس و حق طلب بود؛ انسان بخشنده‌ای بود به گونه‌ای که زمانی که دار فانی را وداع گفت چه در خزانه حکومتیش و چه از اموال شخصیش جز 47 درهم نقره چیزی نداشت.
به روایت یکی از تاریخ‌نویسان، در زمانی که صلیبیون شهر "بیت‌المقدس" را محاصره کرده بودند؛ صلاح‌الدین به منظور رها سازی شهر از دست دشمنان، به جنگ آنها رفت، این روبه‌رو شدن زمانی بود که بی آبی بیداد می‌کرد، این قهرمان بخشنده چندین مشک آب را در کنار قلعه دشمن جاسازی کرد تا سربازان دشمن از بی‌آبی تلف نشوند و این نشان از بخشندگی‌ بی حد و حصر این پادشاه کُرد دارد.
"صلاح‌الدین ایوبی" حکومت خود را تا ایران گسترش داد و حجاز و یمن و نوبه و الجزیره را نیز به تصرف خود درآورد و در حرکت بعدی اورشلیم را نیز از دست قوای صلیبی بیرون آورد. صلاح‌الدین شجاعانه در نبردی با ریچارد شیردل و صلیبیون آنها را مجبور به ترک قسمت‌های زیادی از خاک فلسطین نمود.
همچنین او کسی بوده که برای اولین بار بیمارستان سیار را در جنگ‌ها برپا کرده و دستور تیمار کردن سربازان دشمن را نیز به یاران خود داده است.
"صلاح‌الدین‌ ایوبی" در جهان اسلام به عنوان چهره‌ای جهادگر مشهور است و همین موضوع، سبب محبوبیت او در میان مسلمانان شده‌است، به‌ ویژه آن ‌که آزاد شدن بیت ‌المقدس توسط او از دست صلیبیان، از او چهره‌ مقدسی ساخته که سبب احترام نزد مسلمانان شده‌است؛ البته جدا از محبوبیت تاریخی "صلاح ‌الدین ایوبی"، این اقدامات وی سبب محبوبیت او در زمان خودش هم بوده است. گفتنی است که این موضوع بر قلم کسانی هم که زندگی ‌نامه او را نوشته‌اند تأثیر گذاشته است، به طوری که در معرفی وی گاهی دچار تعصب و افراط شده ‌اند.
پاکی و صفای روح و عفت و پاکدامنی این فرمانده و زعیم کُرد و سپاهیانش باعث شده بود که هیچکس یارای مقاومت در برابر آنها را نداشته باشد و هر لشکر و قلعه و شهری در برابرشان سر تسلیم فرود می‌آورد سپاهیان صلاح الدین بر نابلس ، اریحا ، رام الله ، ارسوف ، یافا ، بیروت و سایر شهرها یکی پس از دیگری غالب شدند و در کمال شرف و مردانگی با ساکنین برخورد کردند؛ از کوچکترین تعرضی به زنان و اطفال و پیران خودداری کردند و با اسرای جنگی به گونه‌ بی‌سابقه‌ای به نیکی رفتار و در اولین فرصت آنها را آزاد می کردند.
"صلاح‌الدین ایوبی" بعد از سال‌ها مبارزه و مقاومت در برابر تمامی دشمنان در سال 1193 در دمشق درگذشت و بعد از مرگ او امپراطوریش میان فرزندانش تقسیم شد.
انتهای پیام