چاپ

عصر کرد - روانشناس تربیتی در استان کردستان، گفت: در شرایط یک رویداد زیستی همانند ویروس کرونا نباید در ذهن کودکان هیولایی که خارج از دنیای کودک وارد جهان ذهنی او می‌شود را معرفی کنیم که نتیجه‌ آن اضطراب غیرطبیعی کودک باشد.

سیف‌الله رحمانی امروز(17 اسفند) با اشاره به اینکه کرونا همانند سایر آسیب‌های اجتماعی است، اظهار کرد: کرونا ویروسی ناشناخته است که امروزه به‌عنوان مساله ای اجتماعی به ویژه جنبه اپیدمیولوژیک آن در اذهان خانواده‌های ایرانی میزان تشویش و نگرانی را به حداکثر رسانده است.
وی افزود: زندگی ما انسان‌ها مانند طبیعت و هستی به‌صورت چرخه و سیکلی مداوم عینیت یافته است شامل شب و روز، فصل‌های سال و غیره بوده لذا یکی از این چرخه‌ها سلامت و بیماری است.
روانشناس تربیتی در استان کردستان، بیان کرد: قبول کردن هر نوع بیماری برای انسان بزرگسال در چرخه زندگی منطقی به نظر می‌رسد اما بررسی این سیکل برای کودکان معانی متفاوتی دارد که توجه به آن توسط جهان بزرگسال امری مهم و اساسی است.
"نوع آموزش" شناخت کرونا ویروس به کودکان امری مهم است
رحمانی در ادامه سخنان خود عنوان کرد: تلاش بزرگسالان برای آموزش مفهوم کرونا از طریق آموزش‌های مستقیم و افزایش دانش کودکان در این زمینه هیچ کمکی به رشد شناختی، روانی و اجتماعی آن‌ها نمی‌کند چراکه لازمه‌ درک یک مفهوم رسیدن به فهم آن، یعنی برقراری ارتباط بین آن مفهوم و جنبه‌های دیگر زندگی است درواقع سوق دادن کودکان به‌سوی ذهنی یا علمی تنها روشی است که می‌تواند تلاش مدعیان تعلیم و تربیت را توجیه کند که قدمی برای کودکان برداشته‌اند.
وی ذکر کرد: ذهن به‌طور علمی یعنی آشنا کردن کودکان با ارتباط بین زیست بدن و زندگی، سوق دادن کودکان به درک تاریخچه‌ بیماری‌ها و شیوه‌ زندگی انسان‌ها است چراکه اصول علمی بر این باورند که هر پدیده‌ای در هستی تاریخ خاص خود را دارد.
مدرسه فقط اجزای تکه‌تکه‌ دانش و اطلاعات را به ذهن کودکان منتقل می‌کنند
روانشناس تربیتی در استان کردستان، افزود: اگرچه در شرایط حاضر، خانواده‌ها و مدعیان تعلیم و تربیت نگران تعطیلی مدرسه و آموزش کودکان هستند لازم است به این واقعیت اشاره کرد که مدارس تنها اجزای تکه‌تکه‌ دانش و اطلاعات را به ذهن کودکان منتقل می‌کنند. لذا از دیرباز میان دو واژه‌ی یاددادن و یادگرفتن تفاوتی بسیار بنیادین و اساسی وجود دارد که اگرچه جامعه‌ ما همواره نگران بعد آموزشی بوده اما آنچه اهمیت دارد دغدغه، احساس نیاز و کمبودهای واقعی خود کودکان است که فهم کودکان را می‌سازد نه آموزش و یاددادن توسط جهان بزرگسالان.
رحمانی در ادامه به کتاب‌های آموزشی اشاره کرد و گفت: کتب درسی مدارس ما به شیوه‌ای طراحی‌شده‌اند که بیشتر مبتنی بر یاددادن توسط معلم به‌عنوان فرد بزرگسال است به دلیل آن‌که معمولاً در هر درسی مفهومی جداگانه بدون هیچ ارتباطی با مفاهیم پیشینی و پسینی خود و مهم‌تر از آن زندگی واقعی به دانش آموزان ارائه می‌شود.
وی بیان کرد: اگر دانش آموزان به‌جای حفظ مفاهیم در مدرسه به فهم درستی از آن مفاهیم و فهم در معنای حقیقی خود فارغ از موضوع درسی دست می‌یافتند نمی‌بایست در چنین شرایطی یک رویداد زیستی همانند ویروس کرونا را در ذهن کودکان هیولایی که خارج از دنیای کودک وارد جهان ذهنی او می‌شود معرفی می‌کردیم که نتیجه‌ آن اضطراب غیرطبیعی کودک باشد که البته این نیز توسط بزرگسالان به کودک منتقل می‌شود.
روانشناس تربیتی در استان کردستان، تأکید کرد: روشی که امروزه اغلب خانواده‌ها، رسانه‌ها، مربیان و معلمان در مورد مساله‌ ویروس کرونا در مواجهه با کودکان استفاده کردند اشتباه بوده و در آینده پیامدهای ناگواری خواهد داشت.
رحمانی ادامه داد: با کمرنگ شدن روابط اجتماعی و حضور کودکان در مدارس، مهمانی‌ها، محافل و فعالیت‌های اجتماعی، بیشتر از هر موقع دل‌بستگی کودکان ناایمن‌تر و اجتنابی‌تر خواهد شد. در چنین وضعیتی بیشتر از هر موقع دیگری ضرورت دارد که خانواده حمایت عاطفی و اجتماعی خود را از کودکان بیشتر کنند.
وی عنوان کرد: کودکان از چهارسالگی وارد بازی‌های مشارکتی می‌شوند و فرایند دل‌بستگی والد ـ کودک به بهترین شکل از طریق بازی والدین با کودکان امکان‌پذیر خواهد شد که روش برخورد خانواده‌ها در چنین وضعیتی، فرایند دل‌بستگی را تضعیف می‌کند.
کودکان درک درستی از کرونا ندارند
روانشناس تربیتی در استان کردستان، خاطرنشان کرد: کودکان تا هفت‌سالگی درکی منطقی از مفهومی انتزاعی مانند ویروس کرونا ندارند اما برخورد افراطی بزرگسالان با چنین پدیده‌ای، کرونا را برای کودکان به مفهومی عینی تبدیل کرده و به منبعی عینی از اضطراب بدل خواهد شد.
رحمانی در پایان یادآور شد: ضرورت دارد به‌جای ترساندن کودکان از کرونا، با استفاده از ابزارهای فرهنگی همانند شعر، داستان، فیلم و تصاویر و... مفهوم این ویروس را به شکلی غیرمستقیم به کودکان معرفی کرد.