چاپ

عصر کرد - باز هم شنیدن حادثه تلخی دیگر خاطر همه را آرزده کرد، این بار خبرها از تلخی فوت یک دختر کلاس اولی هم زمان با روز جهانی کودک حکایت می کند.
"دنیا ویسی" که با دنیایی از آروزهای کوچکش قدم به دنیای بزرگ فراگیری علم و دانش و مدرسه گذاشته بود فرصت زیادی برای ماندن نداشت و مدرسه را شروع نکرده با همان دنیای کودکیش وداع گفت.
قطعا نوشتن هزاران سطرهم نمی تواند داغی که بر دل پدر و مادر دنیا گذاشته شده است را توصیف کند...
اما نگرانی های مردم روستای گرماش و تمامی کردستانی ها از آینده فرزندانشان در مدارس نیز حکایتی دیگر است که تمامی ندارد.
کردستان استانی است که همیشه با نام کم برخوردار و محروم از آن یاد می شود، محرومیت های زیادی که هر بار به گونه ای دل مردم را داغدار می کند و تلخی خود را نشان می دهد.
طبق آمار استان کردستان دارای 2 هزار و 870 مدرسه است که بیش از 1000 مدرسه آن فرسوده و 300 مدرسه پر خطر است و این نشان می دهد که حکایت های تلخ و حوادث ناگوار باز هم به گوش خواهد رسید.
"مدارس پرخطر" شاید واژه ای است که باید با تامل بیشتری به آن پرداخت و مسئولان باید پاسخگو باشند که اگر این مدارس شرایط تحصیل را ندارند چرا هنوز درهای آن ها باز است؟
کمبود اعتبارات و یا بی کفایتی مسئولان آموزش و پرورش و سازمان نوسازی و سایر ارگان های مربوطه بیشترین علتی است که در چنین حوادث تلخی به ذهن هر مخاطبی خطور می کند، و تداوم این حوادث همیشه سوال برانگیز بوده است.
آیا اعزام تیمی کشوری از سوی وزارت آموزش و پرورش برای بررسی این حادثه به تنهایی می تواند پاسخگوی این حادثه تلخ باشد؟ کمبود اعتبارات و محرومیت در کردستان تا کی ادامه خواهد داشت؟ ...
کم نیست از این دست حوادثی که در اقصی نقاط کشور رخ می دهد اما متاسفانه بازهم شاهد عدم مسئولیت پذیری مدیران هستیم و تا زمانی که حوادث اینچنینی اتفاق نیفتد، هوشیار نمی شوند.
وقت آن رسیده که مسئولان به خود بیایند و تدابیر خاصی بیندیشند تا شاهد فداشدن جان دنیاهای دیگر نباشیم.
انتهای پیام