چاپ

عصر کرد - سنندج - رحیم ذبیحی هنرمند کردستانی درگذشت تا بار دیگر این استان یکی از سرمایه های مهم و ارزشمند خود را از دست بدهد.

به گزارش خبرنگار مهر ، متن زیر یادداشتی است از امین مرادی رئیس حوزه هنری استان کردستان به مناسبت درگذشت هنرمند فیلمساز بانه ای، رحیم ذبیحی که چند روز پیش به قتل رسید و زندگی هنری این هنرمند کرد به پایان رسید.
چند روز قبل از این اتفاق ناگوار بواسطه تدوین اثر پویا نمایی رویاهای ناتمام به کارگردانی رضا محمدی یکی دیگر از فیلمسازان توانمند بانه ای تولید حوزه هنری کردستان به صورت تلفنی با هم صحبت کردیم .
با همان گویش شیرین بانه ای و سرشار از مهر و مهربانی که یکی از ویژگی های بارز این هنرمند بود از کارها و برنامه هایش برای آینده نه چندان دور توضیحاتی داد و از آرزویش برای ساخت فیلم سینمایی بمباران 51 خرداد 36 بانه گفت .
قبلا به واحد هنرهای تصویری مأموریت داده بودم تا به منظور آشنایی مخاطبین با آثار این هنرمند توانمند مروری بر آثار ش را در پردیس سینمایی بهمن سنندج برنامه ریزی نمایند و در این دیالوگ در این خصوص هم بحث کردیم. با تواضع و فروتنی این حق خود را لطف می دانست و بسیار تشکر کرد و قرار شد در اواخر همین ماه این جلسه برگزار گردد که متأسفانه دست تقدیر مهلت حضورش را نداد.
اولین بار که با رحیم ذبیحی دیدار کردم، انگار سال های متمادی بود او را می شناختم، انسانی متواضع و شیرین سخن که لبخند مخصوصی را همیشه با خود همراه داشت. برخوردش به گونه ای صمیمی بود که قابل وصف نیست. فیلم سنگ مزاری برای برادر شهیدم و حضورش در هشتمین جشنواره فیلم های کوتاه دینی رویش در مشهد مقدس فرصت بیشتری را برای تحکیم دوستی ها فراهم آورد.
این فیلم که در بخش ملی این جشنواره و همچنین جشنواره مقاومت عنوان برتر را از آن خود کرده بود مستندی 40 دقیقه ای از زندگی خانواده شش شهید دفاع مقدس قادرخان زاده ها بود. زمانی که از ساخت این فیلم صحبت می کرد، بدون هیچ گونه دسته بندی های متداول از رسالت هنرمندان در خصوص معرفی ویژگی های منحصر به فرد جامعه سخن می گفت و صبر و مقاومت این خانواده را شایسته والاترین احترام و تکریم می دانست که در راه حفظ و کیان ایران اسلامی تلاش کرده اند .
ذبیحی یک فیلمساز کرد و به تمام معنی عاشق ایران و کردستان بود که در آثارش این ویژگی بارز کاملا مشهود است. فیلم «هاوار» آغازی بود برای 16 سال تلاش و فعالیت فیلمسازی که در همان اثر ویژگی و استعداد بالای خود را به رخ جهانیان کشاند. حضور موفق در جشنواره فیلم کوتاه تهران، وارش، حسنات اصفهان، فرانسه، هامبورگ آلمان، سائو پولوی برزیل و ... همه این فیلم را تحسین کردند و یک پدیده دیگر فیلمسازی کردستان را آفرین گفتند .
ستلایت، گریز، پایان جنگ، استرس، مردی که به گردش رفت در کنار همکاری و همراهی با بسیاری از فیلمسازان کرد و غیر کرد و حضور در محافل و جشنواره های داخلی و خارجی فیلم با پشتوانه اجتماعی خاص در زادگاهش بانه از او شخصیتی قابل وثوق در فعالیت های اجتماعی و متخصص در عرصه فیلم و فیلمسازی ساخته بود .
واژه تسلیت را بعد از تقدیم نمودن به پدر داغدارش که مرگ همزمان دو فرزند را نظاره می نشیند به کی باید گفت؟ به شهر بانه، به کردستان، به ایران یا به ... باور اینکه کسی بتواند چنین وحشیانه انسانی را که مؤلف و شناسنامه فرهنگ و هنر یک ملت است را به کام مرگ بکشاند بسیار سخت است.
نمی دانم آن زمان که شعله های آتش او و برادرش را می سوزاند «هاوار» ش را چگونه خالی کرده است – داغ برادر دیدن سخت است آن هم برادر کوچکتر را که شاهد بزرگ شدنش بوده ای و بارها او را از زمین بلند کرده ای. قطعا او مثل دیگر اوقات که همه چیز را برای دیگران می خواسته با دستان بسته سر برادر را بر روی سینه های خود فشرده تا شعله های آتش صورتش را بیش تر از این نسوزاند.
بنده از طرف خود و به نمایندگی از همکاران و هنرمندان عرصه های مختلف هنری حوزه هنری استان کردستان این ضایعه جبران ناپذیر را به اصحاب فرهنگ و هنر و مردم شریف استان تسلیت می گویم و برای روح بلند کاک رحیم و برادرش کیوان طلب آمرزش و مغفرت و قرار گرفتن در جوار رحمت حضرت حق طلب نموده و برای پدر داغدار و دیگر بازماندگان صبر و بردباری مسئلت می نمایم و باور دارم راه و آثار رحیم ذبیحی در طول تاریخ جهان به یادگار خواهد ماند و چراغی خواهد شد برای دیگر پویندگان عرصه هنر و مهرورزی.
لازم می دانم از اقدام سریع نیروهای انتظامی و قضایی در شناسایی قاتل این جنایت هولناک تقدیر و تشکر نموده و امیدوارم در سریع ترین زمان ممکن قاتل و مسببین این حادثه به سزای اعمال جنایتکارانه خود برسند.