عصرکرد- فریدون صدیقی می گوید: متاسفانه در چند سال اخیر مردم به دلایل عدیده ای از رسانه ها فاصله گرفته و روز به روز از آن دورتر می شوند.
این استاد روزنامه نگاری معتقد است، رسانه های داخلی از مرجعیت افتاده اند و دلیل عمده این چالش را نیز عدم پاسخگویی رسانه ها به نیاز مخاطب ارزیابی می کند.
وی می افزاید: مخاطب به دنبال موضوعات جدی است که زندگی او را به طور جدی در برگرفته و محتوای آن شامل کالبد شکافی و آسیب شناسی مشکلات باشد. اگر رسانه ها بتوانند وارد این فضا شوند، آشتی بین مخاطب و رسانه محقق شده و بر همین اساس، رسانه مرجعیت یافته و با مهندسی افکار عمومی به وحدت و توسعه ملی کمک می کند.
صدیقی، وضعیت مطبوعات بخشی و محلی را هم مستثنی از این مشکلات و دغدغه ها نمی داند و توضیح می دهد، نشریات بخشی و محلی چون جزیره کوچکتری هستند، فوکوس بیشتری بر روی موضوعات و محتوای آنها وجود دارد، و همین موجب می شود که این رسانه ها با واهمه های بی نام و نشانی روبرو شوند و از ترس اینکه مورد مواخذه قرار گیرند به خود سانسوری پناه آورند و این بزرگترین مشکل رسانه های ماست.
وی ادمه می دهد: محدودیت موضوع و محتوای لازم موضوع، از دیگر چالش های پیش روی اصلی رسانه هاست، گاهی رسانه به موضوعاتی ظاهرا جدی می پردازد که متاسفانه محتوای آن به دلیل سانسور زیاد و ملاحظه ها، در برگیری و سزاواری کافی را ندارد.
این استاد روزنامه نگاری، معتقد است، این کم اقبالی، لزوما فقط به مهارت ها و غیرتخصصی بودن مفاهیم و مطالب برنمی گردد، بلکه با موضوع و محدودیتی که بیان موضوعات و پرداختن به هزار توی یک موضوع دارد، مرتبط می شود.
وی با تاکید بر این موضوع که آسیب شناسی و پرداختن به یک مسئله به درستی و موشکافانه، به دلایل متعددی امکان پذیر نیست می گوید: هر زمانی بتوانیم به درستی به دلایل موضوعات مختلف جامعه بپردازیم مخاطب با رسانه آشتی می کند.
صدیقی یادآور می شود: تا زمانی که به موضوعاتی که حالت تفننی و سرگرمی دارد و حداقلی از یک موضوع حداکثری است بپردازیم، به موفقیت نمی رسیم و رسانه های ما نمی توانند مرجعیت داشته باشند.در نتیجه ناخواسته و با این دیدگاه بسته مخاطب را به سوی شبکه های برون مرزی و فضای مجازی هول می دهیم.