عصرکرد- شامگاه سه شنبه همزمان با دهم محرم؛ مراسم سوگواری شام غریبان شهیدان کربلا در قروه برگزار شد.
در این مراسم هیئت ها آخرین ناله های خود را
در قالب دسته های عزاداری سر دادند و خداحافظی تلخی را با بزرگمرد دشت
کربلا و کاروان اسرا داشتند.
دل ها بیقرار تر و چشم ها گریان تر بود؛ چهره غم هم شهر را کامل گرفت و فریاد «وا زینبا» در جای جای شهر به گوش می رسید.
جلوی «خانه امید» نذریهایی برای غریبان
آماده شد؛ مؤسسه خیریه ای که با دو هیئت «انصارالعباس و فاطمیون» در این
مدت همیار بود و به همت هیئت «انصارالعباس» به تعداد 580 پرس غذا در شام
غریبان بین عزاداران و نیازمندان توزیع کرد.
همچنین در هیئت «فاطمیون» هم صدها غذا در کنار برگزاری مراسم شام غریبان توزیع شد و دل های دلتنگ امام حسین و یارانش به سوگ نشستند.
کمی آن طرف تر این هیئت «خادم الحسین» است که بوی صدها پرس غذای نذری اش در دست عزاداران می پیچید...
با گذر از کوی هیئت ها، دل شهر به کاروان
عزاداران حسین وصل است. شهر یکدست روشن به شمع گشته بود و اشک ریزان در
فراق شهیدان کربلا گریست.
آیین شمع روشن کردن که یادآور شام تاریک و
بدون روشنایی فرزندان اهل بیت امام حسین (ع) است هم به نوعی همدردی با این
خاندان تبدیل شده و قروه ای ها امشب را با روشن کردن شمع با زینب کبری (س)
به سوگ نشستند.
خطبه های کوبنده و آتشین زینب در شام غریبان
قرائت شد و مادران و دختران همه فریاد می زدند «کربلا در کربلا می ماند؛
اگر زینب نبود»...
مردم در این مراسم با روشن کردن شمع و فانوس
گردانی برای شهیدان کربلا اشک ماتم ریختند و زنان قروه ای هم با دستار
سیاه؛ رهروان زینبی شدند و شمع به دست نوای «بمیرم برای دلت زینب» سر
دادند.
در شام غریبان قروه؛ اولین شب دنیا بدون
حسین (ع) و یارانش با تابوت و سینی گردانی خیرات روایت شد. روایتی که در آن
رقیه به دنبال پدر بود و زینب هم به دنبال رقیه. از هر طرف شهر این شمع
های روشن بودند که سخن می گفتند و علم پر از فانوس هم غمگین ترین سمفونی را
در شهر می نواخت.
شام غریبان حسینی اشک ریزان شمع هایی بود که
پیر و جوان و زن و مرد روشن کرده بودند تا شریک تاریکی خرابه های شام با
اسیران کربلا باشند و به یاد بیاورند که مثلث «زر و زور و تزویر» ماندنی
نیست... بلکه فنا شدنی است...