چاپ

عصر کرد -

هرسالە با فرا رسیدن ماە مهر، بوی درس و مدرسه به مشام می رسد حس خوبی کە یک دانش آموز مدرسه ای آن را به خوبی درک می کند، اما این حس و حال خوب برای کلاس اولی ها کمی متفاوت‌تر از بقیە بچەهاست حسی کە آمیختەای از شور و شوق و اضطراب است، اما سوال این است، چرا کودکان کلاس اولی دچار مدرسە هراسی می‌شوند؟ ریشەی این اضطراب‌ها و هراس‌ها در چیست؟ نقش خانوادە و معلمان در کاهش این اضطراب ها بە چە صورت است و باید از چە راهی برای تشویق کودک خود برای رفتن بە مدرسه استفادە کنیم؟ یک روانشناس کودک و نوجوان، در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، منطقە کردستان، عامل اصلی مدرسە هراسی را اضطراب جدایی و هراس اجتماعی دانست و گفت: باید ریشە عوامل اختلال اضطراب جدایی را در خانوادەها جستجو کرد، زیرا عامل ایجاد اضطراب اجتماعی، وابستگی کودک بە خانوادە و تنش‌ها و اضطراب‌های موجود در خانوادە می‌باشد کە جدایی کودک از خانوادە می‌تواند بە این تنش‌ها دامن بزند .
" عبداللە محمدی"‌‌‌ با بیان چند راهکار مبنی بر مقابلە با اضطراب جدایی کودک اظهار کرد: یکی از این راهکارها اجتناب خانوادە از اضطراب و دلهرە جدایی از کودک است، و باید از انتقال این ترس و دلهرە بە کودک خود جلوگیری کنند؛ همچنین معلم‌ها باید بەجای نشان دادن سختگیری‌های رفتاری خود سعی در نشان دادن جذابیت و رفتارهای جذاب‌ خود داشتە باشند تا فضای امنی برای کودکان فراهم شود .
وی همچنین افزود: عوامل و کادر اجرایی مدارس باید از بیان یک سری تهدیدات آموزشی خودداری و بیشتر مسائل انگیزشی و تشویقی را برای کودکان مطرح کنند .
این مشاور با اشارە بە نقش خانوادە در تشویق کودک برای رفتن بە مدرسە ادامە داد: والدین باید از بازگو کردن خاطرات ناخوشایند دوران تحصیلی خود بە شدت پرهیز کنند و سعی آنها بیشتر بر این باشد کە با خرید وسایل لوازم التحریر و ایجاد فضایی شادی‌آور برای کودکان خود، آنها را برای رفتن بە مدرسە تشویق کنند .
دکتر محمدی در خصوص حضور یافتن والدین در محیط مدرسە تصریح کرد: گاهی اوقات والدین برای کاهش این اضطراب‌ها همراە کودکان خود در مدرسە و حتی کلاس درس حضور می‌یابند، اما در واقع حضور والدین در مدرسە نە تنها کمکی بە کاهش اضطراب کودک نخواهد کرد بلکە می‌تواند آسیب اجتماعی شدیدی برای کودک بە همراە داشتە باشد؛ حضور آنها در مدرسە ناخودآگاە این موضوع را بە کودک القا می‌کند کە بدون حمایت والدین قادر بە انجام هیچ کاری نیست، بە همین دلیل بە هیچ وجە حضور والدین در مدرسە توصیە نمی‌شود و باید والدین مصمم و قاطعانە و بدون دلهرە کودکان خود را راهی مدرسە کنند .
وی همچنین تاکید کرد: با توجە بە اینکە اضطراب اجتماعی با ورود کودک بە اجتماعی بزرگتر از خانوادە شکل میگیرد، برای پیشگیری ازین اختلال دورەهای پیش دبستانی و مهد کودک می تواند راهکار مناسبی برای آمادەسازی کودکان برای رفتن بە مدرسە باشد بە دلیل اینکە کودک در سن پایین‌تر وارد اجتماعی بزرگتر از خانوادە می‌شود، اما بە دلیل اینکە آموزش رسمی در این دورە صورت نمی‌پذیرد، حتی اگر کودک دچار اضطراب جدایی شود آسیب جدی بە همراە نخواهد داشت .
وی همچنین ادامە داد: اکثر معلمان ما دچار ضعف برقراری ارتباطات اولیە با کودکان ابتدایی هستند و برای برقراری این ارتباط بە طرح سوالاتی متوصل میشوند کە مربوط بە مسائل شخصی کودکان می‌باشد کە گاهاً برای بچەها بسیار ناخوشایند است سوالاتی از قبیل شغل پدر، مادر و محل زندگی آنها کە حتی باعث آزار و اذیت روحی در برخی از کودکان می‌شود و گاهی اوقات این قبیل سوالات کودکان را بە دروغ وا می‌دارد، پس توصیە می شود کە معلمان از طرح این سوالات بە شدت خودداری کنند .
وی همچنین در خصوص دانش آموزان مقاطع بالاتر کە انگیزەای برای ادامەی تحصیل ندارند خاطرنشان کرد: این مشکل ریشە در سالهای اولیەی تحصیل دانش آموزان دارد و ممکن است یکی از دلایل آن تحقیر توسط همسالان یا تبعیض معلمان و ناتوانی دانش آموز در برقراری ارتباط با کادر اجرایی مدرسە باشد .
وی در پایان با ذکر چند توصیە به خانوادەها یادآور شد: برای آمادە سازی کودکان جهت رفتن بە مدرسە، والدین باید کودکان خود را باور داشتە باشند، همچنین برای تقویت حس اعتماد بە نفس در کودکان با سپردن وظایف بسیار کوچک بە کودک خود حس توانایی را بە او القا و در صورت موفقیت کودکان در صدد تشویق آنها برآیند زیرا اعتماد بە نفس با موفقیت های پی در پی بە وجود می‌آید و بەجای‌ تأکید بر شکست‌های کودک سعی کنیم بیشتر موفقیت های او را در نظر بگیریم، همچنین سعی کنیم بەجای آنکە بە زیبایی های ظاهری کودکان رسیدگی کنیم بیشتر جنبەهای اخلاقی و رفتاری کودکان را در نظر بگیریم.