چاپ

عصر کرد - آری پیشکسوت به معنی قدیمی و کهنه و از رده خارج شده نیست، بلکه کسی است که باید با برنامه های ابتکاری، قدرت عمل، درک صحیح جامعه ورزشی خود مشاوری ارزشمند برای ارتقا باشد.

به گزارش ایسنا، در هر جامعه ای پا به سن گذشته هایی هستند که در هر حرفه و کاری از آنها به عنوان پیشکسوت یاد می کنند و این عبارت به معنای تجربه فراوان، احترام و فزونی علم و دانش محسوب می شود.
اما اینکه هر فردی را که تنها موی سپیدی بر سرش نقش بسته کهنه سوار، پیشکسوت و استخوان شکسته بنامند، داستانی اشتباه است که در جامعه رواج پیدا کرده و این در حالی است که هر کاری برای موفق شدن، نیازمند به ارث بردن فاکتورهایی به جا مانده از بزرگان است تا بتواند نام بزرگ ریش سفیدی و پیشکسوتی را به دوش بکشد.
در دنیای ورزش همانند سایر زوایای زندگی، همواره با افرادی سروکار داریم که چین و چروک پیشانی آنها، نشان از گذر دهه های عمر است و انتظار ما از افراد، بسته به چین و چروک پیشانی و سپیدی مو، دیدن رفتارهایی کاملا مرتبط با سن و سال آن ها است آنگونه که در هر دهه ای از زندگی باید لباس های آن سن را به تن کرد، رفتارها نیز باید تابع همین نگرش باشد.
در دنیای ورزش هر رشته ای برای خود بزرگی دارد و بزرگی می کند تا خُرد به بزرگی رسد و خُرد، کوچکی می کند تا بزرگی شکسته نشود و این است راه و طریقت پیدا کردن کسوت و کمال ...
اما امروزه داشتن افتخار نام نیک پیشکسوتی همانند پهلوانی که زیبنده هر قهرمانی نیست، مختص به هر سالمندی نیست، پیشکسوتی رادمردی و جوانمردی می خواهد و خارج از آن نمی توان این لقب را به هر ورزشکاری داد.
با این اوصاف، این سوال مطرح می شود که آیا اگر کسی در ایام جوانی و نوجوانی در زمین‌های ورزشی فعالیت کرد و پس از آن از این عرصه ورزش دور شد و بعد از گذر چندین دهه به این عرصه بازگشت می توان آن را پیشکسوت نامید؟
سپید موی ورزش کسی است که دانه های رنگی موی خود را در راه خدمت به ورزش سفید کرده و کهنه کسوت و کهنه سواران و استخوان شکسته های ورزش افرادی هستند که نامشان همیشه در جامعه به نیکی یاد می شود.
آری پیشکسوت به معنی قدیمی و کهنه و از رده خارج شده نیست، بلکه کسی است که باید با برنامه های ابتکاری، قدرت عمل، درک صحیح جامعه ورزشی خود مشاوری ارزشمند برای ارتقا باشد، پیشکسوتان گوهرهای ناب روزگار خویش هستند.
صرفا چندین سال ورزش و یا پوشیدن لباس فرم ورزشی و کارهای فنی شخصی آنچنانی و قدمت و قدیمی بودن و موی سفید داشتن به قالب کسوت نمی رسد. کسوت، محترم و قابل لمس است، مجموعه نمودارها و فعالیت ها و خصلت ها و اثر و نشانه هاست که تحول و تکامل را در رشته ای به وجود می آورد و این جامه برازنده هرکس نباشد و ملبس و زیبنده هرشخص نشود، مگر اینکه مجموعه ای را که جامعه سالم برای آن رشته می پذیرد دارا باشد.
کسوت، عمل، حرکت، اثر اخلاقی و اجتماعی است. اندیشه و فهم، ساختن، باختن و عشق است. روی آوردن به کار و باری موقتی و مصلحتی و مقطعی و درون گروهی نیست. جاپا است، منشا اثر است، خود اثر است، حاصل کار و عمل است. سرافکندن و جان دادن در راه معشوق است، نشان دادن راه است، نور است و روشنایی می دهد، همچون آفتاب و ماه درخشان و نمایان است.
این چون کسوت باشد پس بدان که نتوان آن را بر تن هرکس پوشاند و به هرکس نتوان پیشکسوت گفت. تنها پاره کردن چندین پیراهن دلیل پیشکسوت بودن نیست.
کسوت را باید لوث نکنیم و حافظ آن باشیم، نگهدارنده آن از هر بدی و نامردی باشیم.
انتهای پیام