عصر کرد - ورزش 3 /سقوط رئال در چند جبهه است: بازیکنان برنامه ژابی آلونسو را نپذیرفتهاند، تیم فاقد تعادل بوده و جای یک رهبر خالی است. بدتر اینکه ژابی از اصول خودش نیز دست کشید.
آنچه هواداران رئال مادرید را مضطرب کرده است، فقط شکست نیست، بلکه سیر نزولی تیم است. با گوش دادن به نظرات کنار زمین، مشخص میشود که این نقص «چندسیستمی» است.
ژابی آلونسو، متهم اصلی، برنامهای بلندپروازانه و ساختارشکنانه، یک تغییر مسیر ناگهانی، را با خود آورد؛ همان چیزی که باشگاه واقعاً میخواست: پرس بالا، بازپسگیری سریع توپ، فداکاری گروهی و تقسیم دقایق و تلاش. اما بازیکنانی که به سبک دیگری عادت کرده بودند، این طرح را نپذیرفتند و با آن کنار نیامدند.
آلونسو برای بقا، در نهایت به درمان جایگزینی روی آورده است که به شکل نگرانکنندهای شبیه به همان چیزی است که فصل گذشته با شکست مواجه شد. در این میان، صحبتهای ملایم، مبهم و مصلحتی او پس از شکستها نیز کمکی به وضعیت نمیکند.
از سوی دیگر، ترکیب بازیکنان نیز به نفع سرمربی نیست. باشگاه دو سال است که در جذب یک هافبک طراح کوتاهی میکند. تابستان امسال، زوبیمندی در تیررس بود اما از دست رفت. در این نقش، نه بازیکنان پرتحرک (شوامنی، کاماوینگا، والورده) و نه بازیکنان هنرمند (گولر و بلینگام) قادر به جا افتادن نبودهاند.
سبایوس که از همه انعطافپذیرتر بود نیز نتوانست از پس این چالش برآید. این کمبود در تضاد با ازدیاد مدافعان چپ (سه نفر) و مهاجمان ذخیره (دو نفر) است، در حالی که امباپه به سختی دقایق آزادی برای دیگران باقی میگذارد. جناح راست در اختیار ماستانتونوی خام و ترنت، که به مرد نامرئی تبدیل شده، قرار گرفته است.
بازار ![]()
کمبود نگرش و رهبری
و در نهایت، کمبود انگیزه و نگرش در بازیکنان وجود دارد. پیروزی در عنوانها بدون یک دروازهبان و یک مهاجم بزرگ تقریباً غیرممکن است، اما اگر میان این دو یک خلاء بزرگ وجود داشته باشد، این امر غیرممکنتر میشود.
خط دفاعی تبدیل به کلینیک مصدومان شده است (هشت نفر از ده مدافع در بازی مقابل آلاوس غایب خواهند بود)، و در اینجا باید در مورد آمادگی جسمانی تحقیق کرد. بلینگام اکنون بدون هیچ بهانهای درگیر یک عملکرد معمولی بیسابقه شده است. والورده افت کرده است. گولر هرگز نتوانسته اوج بگیرد. رودریگو یک مهاجم شبحوار است. وینیسیوس نشاط و اصرار خود را از دست داده است. و هیچ رهبری که وجدانها را بیدار کند، دیده نمیشود؛ زیرا تا زمانی که فوتبال واقعی تیم به نمایش درآید (البته اگر اصلاً چنین اتفاقی بیفتد)، داشتن روحیه جنگندگی و شورشگری باید یک اصل غیرقابل چشمپوشی باشد.