بزرگنمايي:

عصر کرد -  صدای آخرین قدم‌های آخرین پاییز قرن هنگام عبور از کوچه‌پس کوچه‌های شهر به گوش می‌رسد و می‌رود تا بیاید زمستانی دیگر تا آخرین برگ‌ از دفتر قرن نیز ورق بخورد و داستان هزار و یک شب قرن نیز به پایان برسد.

آذر می‌رود و می‌آید یلدایی که هنوز به مقصد نرسیده بویش، رنگش، عطرش در شهر پیچیده و هرم سرد نفس‌هایش را به باد سپرده تا خبر آمدنش را به گوش اهالی شهر برساند.
یلدایی که می‌داند امسال که بیاید هیچ چیز دیگر مثل سابق نخواهد بود، یلدایی که وقتی که بیاید و سرسفره یلداییمان مهمان شود؛ می‌داند که شور و شوق یلداییمان رنگ باخته، می‌آید و می‎بیند جای خالی کسانی که کرونا امانشان نداد تا ببینند آخرین چله قرن را و بداند کرونا چه بر سر مردم شهر آورده از وقتی که رفته است.
خوب می‌دانیم؛ یلدای امسال قرار نیست شبیه به هیچکدام از یلداها باشد، دیگر از آن جمع‌های شلوغ و پرهیاهو و دور پدربزرگ و مادربزرگ جمع شدن و قربان صدقه رفتن‌هایشان خبری نیست و امسال قرار نیست بعد از مدت‌ها و به دور از شلوغی کار و زندگی در طولانی‌ترین شب سال دور هم جمع شویم و دلی از عذا دربیاوریم و غرق در بوسه و آغوش‌های یلدایی شویم و از وجود هم لذت ببریم.
آری امسال یلدا، یلدای تنهایی است اما تنهاییش به جمع‌های خانوادگی که کرونا در آن وجود داشته باشد و بخواهد کسی را از جمعمان کم کند؛ می‌ارزد، سلامتیشان می‌ارزد به همه تنهایی سر کردن‌های یلدایی...
از یلدای تنهایی که سخن می‌گوییم، منظور نبودن حضور فیزیکی کسانی است در کنارمان که بودنشان، لمس کردنشان، بوییدنشان همیشه حال دلمان را ناب می‌کند؛ امسال اما در کنارمان نیستند و ما هم در کنارشان نیستیم اما برخلاف همه سال‌ها که چالش یلدای بدون فضای مجازی را داشتیم امسال می‌گوییم در خانه تنها بمانید و از حضور مجازیتان در کنار هم غرق در لذت شوید.
دیدید وقت‌هایی که دستمان به هیچ‌جا بند نیست و از زمین و زمان گله داریم بزرگترها جمله ناب "صبر داشته باش همیشه بعد از سختی‌ها آسانی در راه است"را در گوشمان زمزمه می‌کنند؟ امسال هم اگرچه سخت، اگرچه دلتنگ، اگرچه از نبودن‌ها دلگیر؛ اما هنوز می‌توان دلخوش به روزهایی بود که قرار است همه اعضای خانواده بار دیگر دور هم جمع بشوند و ببینیم که از پس گذران روزهای سخت هنوز هم هستند و هنوز هم می‌توان از وجودشان غرق در لذت شد.
امسال این تنها یلدا نیست که قرار است غمگین و دلگیر باشد، امسال بهار و تابستان و عید پشت عید را تنها سرکردیم تا بتوانیم؛ ببینیم سلامتی عزیزانمان را! زیرا فصل‌ها مدام می‌آیند و می‌روند و گذر عمر آدمیان را به نظاره می‌نشینند و این چرخه فصل‌ها و عیدها دوباره و دوباره تا قرن‌ها بعد ادامه خواهد داشت؛ اما ای کاش آن‌هایی که امسال از میانمان پرکشیدند و قربانی دست کرونا بودند مانند فصل‌ها و عیدها دوباره و دوباره تکرار می‌شدند تا بچه‌ای از نبود مادر، خواهری از نبود برادر، برادری از نبود خواهر و همسری از نبود همسر، و بچه‌ای از نبود پدر و ...زانوی غم بغل نکرده باشد؛ کاش آدم‌ها هم مثل فصل‌ها دوباره تکرار می‌شدند.
از یلدای مجازی و گردو غبار غمی که کرونا در شهر افشانده است گفتیم، این روزها شرایط اقتصادی سفره‌ها را هم همانند جمع‌های یلدایی کوچک و کوچکتر کرده و هستند پدر و مادرانی که قدرت خرید آنچنانی و زرق و برق دادن به سفره‌های یلدایی را ندارند، یادمان باشد مبادا زمانی که از فضای مجازی برای تقسیم کردن شادی یلدایی استفاده می‌کنیم کاری بکنیم که بچه‌ای از فقر دلش بلرزد و پدری شرمنده فرزندش شود؛ این روزها هوای دل همدیگر را بیشتر داشته باشیم...
امسال یلدا مجازی است، بیایید خوشی‌های ساعتی‌مان را با نبودن‌های همیشگی‌امان طاق نزنیم، می‌آید یلدایی دیگر و می‌آید دورهمی‌هایی دیگر اما آدم‌ها اگر همسفر مرگ شوند هیچگاه دیگر نمی‌آیند.
انتهای پیام