عصر کرد - به علت پایین بودن سرعت اینترنت در روستاهای کردستان دانش آموزان نمی‌توانند در شبکه شاد صوت، فیلم و کلیپ دریافت و ارسال کنند. این در حالی است که نقاط روستایی حتی از آنتن دهی تلفن همراه هم محروم هستند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از کُردتودی، کردستان، استانی در غرب کشور، نامی عجین شده با واژه های محرومیت، مظلومیت و کم برخوردار است، استانی که مردم خونگرم آن سهم ویژه ای در پیروزی انقلاب اسلامی داشته اند اما به لطف مسوُولان پشت میز نشین از داشتن حق خودشان محروم هستند.
کرونا آمد همه چیز را فلج و زمین گیر کرد، آموزش دانش آموزان به فضای مجازی و بستر شاد کشیده شد، اما اینجا در روستاهای کردستان از داشتن کمترین امکانات رفاهی هم محروم هستند. دانش آموزان برای دریافت شبکه شاد باید سختی های زیادی را متحمل شوند.

روستای کهریز محصور میان کمبود امکانات و فقر و نا امیدی
در یک روز سرد زمستانی به درخواست مردم روستای کهریز راهی این روستا در 40 کیلومتری شهر بیجار شدیم.
بعد از حدود یک ساعت پیچ و خم های وحشتناک جاده روستای کهریز را پشت سر گذاشتیم، جاده خاکی که مهمترین معضل اهالی این روستا است.
در بدو ورود شاهد استقبال مردم خونگرم این روستا بودیم، مشخص بود رنجدیده هستند و دلی پر از حرفهای نگفته که می خواهند از تریبون کردتودی به گوش مسوُولان برسد.
در کنار رودخانه آبی که به گفته اهالی چهار فصل سال جاری است ایستادیم و به حرف مردم روستا گوش دادیم.
محمدرضا کریمی کوشا یکی از جوانان این روستا در گفتگو با خبرنگار کردتودی با بیان اینکه روستای کهریز ارای 220 نفر جمعیت و 80 خانوار است اظهار داشت: یکی از مهمترین مشکلاتی که بعد از آمدن کرونا خودنمایی کرد عدم آنتن دهی موبایل و نداشتن اینترنت جهت شرکت دانش آموزان این روستا در برنامه شاد است.
وی افزود: روستای کهریز با داشتن 80 خانوار جمعیت از داشتن راه مناسب دسترسی به شهر محروم است و به همین دلیل تعداد زیادی از اهالی این روستا به شهر مهاجرت کردند.

به علت بی تدبیری مسوُولان از ادامه تحصیل محروم هستیم!
یکی دیگر از اهالی این روستا بیان داشت: در طول چند سال گذشته برای حل مشکل راه روستایمان چندین مرحله با مدیر کل راهداری استان کردستان و شهرستان بیجار مکاتبه کرده ایم اما تا کنون جوابی دریافت نکردیم.
وی عنوان کرد: با ساختن سد تالوار چندین هزار هکتار از زمین های زراعی این روستا زیر آب رفته است اما تا کنون یک ریال بابت خسارت به کشاورزان این منطقه داده نشده است.
علیرضا یکی از دانش آموزان این روستا با گلایه شدید ازمسوولان مخابرات شهرستان بیجار بیان داشت: چرا ما باید به علت بی تدبیری مسوُولان از ادامه تحصیل محروم بمانیم.
وی گفت: در طول یکسال گذشته بعد ازتعطیلی مدارس بخاطر ویروس کرونا ما متحمل سختی های زیادی شده ایم و برای دریافت آنتن موبایل باید با دوستانمان چند کیلومتر پیاده روی کنیم و به بالای کوه یا ارتفاعات روستا برویم.
این دانش آموزروستای کهریز ادامه داد: بعلت وضعیت افتضاح جاده روستا ما از تمامی امتیازها محروم هستیم.

روستای، که گذر هیچ مسوُولی به اینجا نیفتاده است!
محمدیان یکی دیگر از اهالی این روستا بیان داشت: دولت برای زمین های سه سال است که زمین های کشاورزی گندم و یونجه اهالی این روستا زیر آب سد رفته است و دولت برای سه هکتار از زمین ها 180 میلیون تومان قیمت گذاشته است که دو برابر این مبلغ را صرف کنیم نمی توانیم همین مقدار زمین را در جای دیگر خریداری کنیم.
وی تصریح کرد: ما از همینجا از مسوولان شهرستان بیجار می پرسیم آیا روستای ما در نقشه شهرستان هست؟ چون چندین سال است پای هیچ مسوُولی به این روستا نیفتاده و فقط چهار سال یکبار کاندیداها برای جمع کردن رای می آیند و دیگر ما را نمی شناسند.
وی عنوان کرد: مهمترین انتظار ما از مسوُولان رسیدگی به مشکلات روستاییان، داشتن راه دسترسی مناسب، بهبود وضعیت آنتن دهی موبایل و مشخص شدن وضعیت زمین های کشاورزی که زیر آب سد تالوار رفته است.

دولت برای این روستا هیچی خدمتی نکرده است!
وحید بداغی دهیار روستای کهریز در گفتگو با خبرنگار کردتودی اظهار داشت: اهالی روستا دغدغه هایشان را بیان کردند و همانطور که خودتان هم دید وضعیت راه این روستا خیلی اسفناک است و در فصل پاییز و زمستان مشکلات ما بیشتر می شود.
وی افزود: تنها سهم روستای کهریز از امکانات رفاهی جدول کشی روستا در قالب طرح هادی است که توسط بنیاد مسکن روستایی انجام شده است.
دهیار کهریز ادامه داد: در عصر ارتباطات و در این وضعیت کرونایی که فضای مجازی حرف اول را می زند مردم روستای کهریز برای یک تماس تلفنی ساده باید به روی پشت بام یا کوه های اطراف بروند و این مشکل را چندین بار از طریق نامهنگاری به گوش مسوُولان شهرستان و استان رسانده ایم اما تا کنون اقدامی نکرده اند.
بداغی گفت: به قول مسوُولان روستاهای دروازه توسعه شهر هستند و خواستار ماندن مردم در روستاها شده اند، من از همینجا از مسوُولان شهرستان بیجار می خواهم برای یک شب هم شده مهمان این روستا شوند تا با مشکلات مردم این روستا آشنا شوند و ببینند مردم برای چه هزاران مشکل شهرنشینی را به جان می خرند.

چه کسی پاسخگو است؟!
با دیدن مشکلات اهالی این روستا این سوال در ذهن تداعی شد چه کسی پاسخگوی تمام این محرومیت ها و مسوُول برنامه ریزی برای مقابله با فقر و فرسودگی مردم در این روستاهای دور افتاده است؟ به راستی مسوُولان اداره راهسازی و مخابرات و آموزش و پرورش برای این مردم چه کرده اند؟
انتهای پیام/