بزرگنمايي:

عصر کرد - در وهله اول امیدواریم و طلب می‌کنیم که هرچه زودتر واکسن به تمامی مردم ایران تزریق شود تا بتوانیم از شر این ویروس نجات پیدا کنیم و به شرایط طبیعی زندگی برگردیم.
این ویروس در سالی که گذشت، متأسفانه در بخش‌ها و حوزه‌های مختلف فرهنگی، هنری و ورزشی چهره‌های معتبر، مطرح و عزیزی را از ما گرفت که نبود هرکدام‌شان می‌تواند فقدان و خلأیی باشد در دنیای هنر؛ اما یکی از درس‌هایی که رفتن این عزیزان به ما داد، مراقبت بیش از همیشه در برابر این ویروس بود و جدی گرفتن آن و اهمیت حفاظت از جان یکدیگر.
با وجود خطرات بسیار، دوستانی کار روی صحنه برده و می‌برند که من برای همه آنها نگران هستم و امیدوارم بلا از جان هر کدام‌شان دور باشد که چنین ریسکی را به جان می‌خرند اما گذشته از این اجراهای صحنه‌ای، امروزه در پلتفرم‌های اینترنتی نسخه‌هایی از تئاترهای ضبط شده هم وجود دارد که در دسترس علاقه‌مندان به تئاتر است و می‌توانند به تماشای این آثار بنشینند. نکته این‌جاست که تماشا کردن تئاتر هم مثل خواندن کتاب در وهله اول به بحث سلیقه مربوط است و هر کسی برای تماشای تئاتر یا خواندن کتاب، رویکرد و ایده و نظری دارد؛ اما در بحث تماشای تئاتر یا فیلم‌تئاتر به طور اخص، یک موضوع را می‌توان در وهله اول مورد توجه قرار داد و آن مسأله و موضوع هم بی‌شک کیفیت ضبط آثار نمایشی در قالب تصویر است. موضوعی که متأسفانه در کشور ما آن‌چنان جدی گرفته نمی‌شود و در بسیاری از آثار موجود شاهد این مسأله هستیم که یکی، دو دوربین در کنار صحنه کاشته شده و فضایی مرده در کار تصویر حاکم است که مخاطب را پس می‌زند. در شرایط استاندارد و حرفه‌ای ضبط تله‌تئاتر در کشورهای توسعه یافته، عوامل اجرایی یک نمایش برای ضبط نسخه تصویری آن وقت کافی برای طراحی دکوپاژ و تمرین‌های مختلف و مستمر، با نور و صدا و... می‌گذارند و به همین دلیل است که آثاری که ما از نمایش‌های ضبط شده خارجی می‌بینیم اصولاً آثاری هستند با کیفیت که مخاطب را تا پایان کار، جذب می‌کنند؛ اما متأسفانه در کشور ما به دلایل فراوان این وسواس‌ها و صرافت‌ها وجود ندارد و حالا هم که چندین سال است حتی همان تله‌تئاترهایی را که در دهه‌های گذشته پخش می‌شد هم نداریم و این جای تأسف دارد.
در کنار چنین مسائلی، فکر می‌کنم طی یک سالی که گذشت بیش از هر چیزی ما مردم و به‌طور اخص هنرمندان، فرصت مطالعه داشتیم و تمرکز و تفکر در حوزه فرهنگ و هنر.
هنوز هم این فرصت باقی‌ است و ریسک کمتری هم دارد و می‌تواند به توان تئوریک تئاتر ما کمک کند و راه‌های خوبی را برای آینده رو به ما باز کند. در تمام دنیا تئاترها و هنرهای گروهی به‌دلیل ریسک بالای آن تعطیل است و هنرمندان به‌سمت مسائل پژوهشی رفته‌اند تا برای آینده حداقل بتوانند به دستاوردهای پژوهشی تکیه کنند.
درباره همین موضوع تله‌تئاتر یا استانداردهای ضبط فیلم‌تئاتر، نمونه‌های بسیار خوب و حرفه‌ای در سراسر جهان وجود دارد که می‌توانیم آنها را ببینیم و با نحوه تصویربرداری و استانداردسازی یک نمایش تلویزیونی یا به‌نوعی تصویری از یک نمایش بیشتر آشنا شویم و همه اینها می‌تواند ما را برای آینده مجهزتر کند.
در فضای مجازی هم به همین شکل است و طی یک سال اخیر، کارهایی در این فضاها اتفاق افتاد که امکان‌هایی خوب را به جامعه هنری داد که قطعاً استفاده از آنها می‌تواند مفید باشد.