عصر کرد - سنندج- روستای 97 خانواری جشنی‌آباد مریوان که اینک به خاطر وقوع زمین لرزه 5.3 ریشتری هفته قبل در کانون توجه‌ها قرار گرفته است، روستایی با بافتی سنتی که حالا زلزله اخیر هم مقاومت خانه‌ها را کمتر از قبل کرده است.
جشنی آباد یکی از روستاهای مرزی مریوان است که حدود 20 کیلومتر با این شهر فاصله دارد و در دوران جنگ تحمیلی بارها توسط نیروهای بعث عراقی مورد حمله هوایی و توپخانه‌ای قرار گرفت و مردم این دیار هنوز هم خاطراتی از این دوران به یاد دارند.
بعد از پایان جنگ تحمیلی اهالی روستا، خرابه‌های جنگ را بازسازی کردند و زیبایی و زندگی دوباره را به روستا که از یک طرف به کوه‌های پوشیده از درختان جنگلی بلوط و از طرف دیگر به زمین های دشت و حاصلخیز منتهی می‌شود، بخشیدند.
پس از جنگ، روستای جشنی‌آباد با تمام زیبایی های آن گمنام باقی ماند تا اینکه زلزله 5.3 ریشتری شامگاه سه‌شنبه هفته قبل دوباره نام این روستا را در رسانه‌ها و بر سر زبان مسوولان استان کردستان آورد.
چند روزی از وقوع زلزله گذشته بود که به همراه چند نفر از همکاران رسانه‌ای برای تهیه گزارش و بررسی وضعیت این روستا و دیگر روستاهای زلزله زده مریوان و طی این مسیر حدود 130 کیلومتری و محور پر پیچ و خم آن دل به جاده زدیم و از سنندج به سمت مریوان راهی شدیم.
شاهکار خلقت هر آنچه در توان دارد برای زیبایی و دلنشین کردن این منطقه دریغ نکرده است
کسانی که در این مسیر تردد کردند می‌دانند که این منطقه، هر فصلی زیبایی های خاص خود را دارد اما در این فصل شاهکار خلقت هر آنچه در توان دارد برای زیبایی و دلنشین کردن آن دریغ نکرده است.
شکوفه‌های بادام در لابلای درختان جنگلی بلوط و قزوان که به تازگی رشد بهاره خود را شروع کردند، فرش سبز طبیعت بهاری این منطقه را آنچنان آراسته کرده که هرگز چشم از دیدن آن خسته نمی‌شود و جاده آنگاه که به بالای گردنه ها می‌رسد گویی این زیبایی و آراستگی تا بی نهایت ادامه دارد.
رودخانه‌های پر آب و خروشان این مسیر که از یک سمت به کوهستان که هنوز هم گرده سفیدی برف زمستانی آن از دور نمایان است منتهی شده و در سمت دیگر مسیر مارپیچ دره های عمیق را طی می کند و جاده نیز هر ازگاهی با رودخانه موازی و در یک امتداد قرار دارد.
هر جا که درختان جنگلی کمی از حریم خود عقب نشینی کردند، تاکستان دیم (تری ره‌شه) و یا مزارع کوچک دیده می‌شود که نشان می‌دهد مردم این دیار چقدر سخت‌کوش هستند و تاکستان خود را در دل کوهستان و جنگل جای دادند.
سرانجام به شهر سرسبز و جنگلی مریوان رسیدیم و طبق هماهنگی قبلی برای رفتن به مناطق زلزله زده با امدادگران هلال احمر راهی بخش غربی مریوان و نزدیکی مرز باشماق شدیم.
جاده این مسیر هم موازی با دریاچه زریبار مریوان بود که به بزرگترین دریاچه آب شیرین ایران شهرت دارد، و نیزارهای حاشیه دریاچه این روزها به مامن پرندگان بومی و مهاجر تبدیل شده بود و از دور حضور این مهمانان زیبا در مریوان نیز نمایان بود.
پس از طی حدود 20 کیلومتر مسیر، به روستای جشنی‌آباد رسیدیم و چند نفر از اهالی روستا به رسم مهمان‌نوازی از ما استقبال کردند و در نگاه اول فکر کردند که ما هم از امدادگران هلال احمر هستیم که برای کمک به اهالی روستا آمده بودیم.
در همان نگاه نخست می‌توانستی بفهمی که روستا و اهالی آن در حالت طبیعی قرار ندارند، دیوار حیاط برخی خانه‌ها فرو ریخته بود و اهالی هم برای اینکه تیم‌های ارزیابی و تعیین خسارت، وضعیت را بررسی کنند تمایلی برای تعمیر یا حتی جمع کردن نخاله‌های ساختمانی ناشی از زلزله نداشتند.
چندین چادر جمعیت هلال احمر و حتی چادر شخصی هم برپا شده بود، در همان نزدیکی انگار درون یکی از خانه‌ها نان تازه درست می‌کردند که بوی نان تازه در هوا پیچیده بود و من هم که عاشق این بوی نان تازه هستم طاقت نیاوردم و با کنجکاوی آن را پیدا کردم.
درون اتاق کوچک که مخصوص درست کردن نان بود زنی به همراه دختر هشت ساله اش مشغول درست کردن نان بودند، مادر تمایلی نداشت که از وی عکسی گرفته شود اما دخترک با سن و سال کمی هم که داشت آستین همت را بالا زده بود و با تمام قد در مقابل دوربین ایستاد.
با خوردن چند تکه نان تازه با پنیر محلی گوسفندی تمام خستگی و گرسنگی راه را از تن بیرون کردم.
نکته‌ای که برایم جالب این بود که با وجود اینکه گارزسانی به این روستا مرزی انجام شده بود اما تنور را با استفاده از چوب روشن کرده بودند و حتی در محل مقدار زیادی چوب برای دفعات بعدی دپو شده بود.
به همراه دهیار روستای جشن آباد که "جمال دانشور" نام داشت به چند خانه تخریب شده و دیوار ترک خورده سر زدیم، مردم به رسم مهمان‌نوازی و یا شاید حضور دهیار، ما را به سمت داخل خانه راهنمایی می کردند و حتی کوچکترین ترک دیوارها را نشان می‌دادند و در مورد جزییات زلزله صحبت می کردند.
برخی از اهالی روستا هم اسباب و اساس خود را از خانه خارج کرده و به اتاق های ایمن منتقل می کردند.
دهیار روستاری جشن آباد گفت: 50 درصد واحدهای مسکونی این روستا دیگر قابل سکونت نیستند اما مردم از اسکان اضطراری استقبال نکردند و کسانی که خانه‌هایشان قابل سکونت نیست به خانه خویشان خود رفتند.
وی از همراهی و همکاری نیروهای جمعیت هلال احمر و سپاه پاسداران قدردانی کرد و افزود: در همان شب نخست حادثه نیروهای امدادی وارد روستا شدند و تا نیمه شب مشغول برپایی چادر بودند.
وی اضافه کرد: سپاه پاسداران مریوان نیز چندین نوبت غذای گرم برای اهالی روستا که حدود 430 نفر جمعیت دارد، آوردند و مشکلی در این زمینه وجود ندارد.
گرم صحبت با دهیار روستا بودم که گوشی تلفن همراه او زنگ خورد و شخصی تلفنی به او گفت: نیروهای سپاه پاسداران بسته‌های غذایی برای توزیع در بین خانواده ها آورده‌اند و به ناچار خداحافظی کرد و رفت.
پس از دهیار روستا با "لقمان گلزاری" و برادرش "عبدالرحمان" عضو شورای اسلامی روستا هم صحبت شدم و از آنان در مورد اینکه چرا هنوز هم بسیاری از واحدهای مسکونی روستا مقاوم سازی نشده است سوال پرسیدم.
عضو شورای اسلامی روستا گفت: بنیاد مسکن مقاوم سازی واحدهای روستایی را با استفاده از تسهیلات بانکی انجام می‌دهد در حالی که بسیاری از اهالی روستا موافق دریافت وام و تسهیلات بانکی نیستند.
برادر وی هم وارد بحث شد و گفت: بیشتر اهالی روستا دامدار و کشاورز هستند علاوه بر اینکه موافق دریافت وام نیستند و بزرگان طوایف ما را از گرفتن وام بانکی منع کردند و می گوید وام حرام است.
عبدالرحمان گلزاری افزود: پس از وقوع این زمین لرزه هم چندین جلسه در روستا برگزار شد و حتی کسانی هم که توانایی بازسازی واحد مسکونی خود را ندارند باز هم حاضر به دریافت تسهیلات نیستند.
طرح هادی در روستای جشنی آباد اجرا شده بود و برخی از خیابان های داخل روستا آسفالت شده بودند در نزدیکی 2 چادر برپا شده چند نفری دور هم جمع و در حال خوردن چای دبش ذغالی بودند با اولین تعارفی که کردند وارد حلقه آنان شدم.
راستش جمع این قدر صمیمی دور هم نشسته بودند که انگار خبری از کرونا نبود و به محض خوردن چای دوباره استکان را برایم لبریز می‌کردند، مردم این منطقه عادت دارند که چای را پررنگ و گرم بخورند و من هم در خوردن چای هم رنگ جمع شدم.
در این جمع صحبت از زلزله آبان ماه سال 1396 سرپل ذهاب کرمانشاه شد و یکی از میان جمع که جوان 25 ساله‌ای گفت: در آن سال اهالی این روستا کمک‌های نقدی و غیرنقدی خودشان را در همین جا جمع آوری کردند و با استفاده از 2 دستگاه تویتا به مناطق زلزله زده منتقل و در آنجا میان مردم توزیع کردند.
مسیر را ادامه دادم درب خانه‌ای نیمه باز بود و چادر جمیعت هلال احمر در داخل حیاط برپا شده بود و 2 خانم 35 تا 40 ساله بیرون از چادر نشسته بود و انگار چند ساعتی بود که مشغول جابجایی اساس منزل و انتقال آن به جایی دیگر بودند.
یکی از آنان که "بیگرد" نام داشت و پسربچه 2 ساله‌اش را در آغوش گرفته بود و یگری هم "مهری" نام داشت و 2 دختر هشت و 12 ساله در کنار مادرشان نشسته بودند.
"بیگرد" از این وضعیت ناراضی بود و می‌گفت: بخش های زیادی از خانه ما تخریب شده و کسی جرات نمی‌کند وارد خانه شود اساب و اساس خانه را بیرون آوردیم تا به خانه برادر شوهرم برویم.
وی از این نقل و انتقال اجباری و در این فصل از سال تا بازسازی دوباره خانه گلایه داشت و افزود: هیچ جا مانند خانه خود آدم نیست؛ دوست ندارم به همراه بچه‌هایم سربار کسی باشم.
از گفته های این 2 خانم مشخص بود که جو نگران از وقوع زلزله دوباره بر روستا حاکم است و همه می‌گفتند: خانه‌های قدیمی روستا این بار مقاومت بسیار کمتری در برابر زلزله دارند.
درخت توت کهنسال جشنی آباد
درخت توت کهنسال و قدیمی در روستا بود که قدمتی چند صد ساله داشت این درخت به نوعی نمادی از قدمت و ایستادگی این روستای مرزی بود که شاید در گذر تاریخ زلزله‌های دیگری به غیر از زلزله 5.3 ریشتری هفته قبل این روستا را تجربه کرده باشد.
یکی از اهالی روستا که مردی 70 ساله بود در مورد این توت کهنسال گفت: پدربزرگم چندین سال قبل از وفاتش در مورد این توت ها و حتی کسی که آنها را کاشته بود داستان‌هایی تعریف می کرد و بر این باور بود که این درخت بیش از 200 سال عمر دارد.
کاک حسن افزود: در گذشته چندین درخت توت کهنسال در روستا بود اما اکنون فقط 2 درخت باقی مانده است.
سرانجام با کاک حسن هم خداحافظی کردم و برای تهیه گزارش و وضعیت دیگر مناطق زلزله زده مریوان و چگونگی امدادرسانی به مردم این مناطق به دیدار رییس هلال احمر مریوان رفتم
90 دستگاه چادر در مناطق زلزله‌زده مریوان توزیع شد
رییس هلال احمر مریوان گفت: 90 دستگاه چادر در مناطق زلزله‌زده این شهرستان از جمله روستاهای مرزی "جشنی‌آباد" و "قلقله" توزیع شد.
فاضل رحیم‌زاده اظهار داشت: با پیشنهاد جمعیت هلال احمر و تصویب کمیته بحران شهرستان مریوان اقلام زیستی از جمله چادر و پتو در مناطق زلزله زده این شهرستان توزیع شد و نیروهای هلال احمر روستاییان را در برپایی چادرها کمک کردند.
وی با اشاره به اینکه اغلب منازل روستای جشنی‌آباد مریوان در زلزله دچار آسیب شده و اهالی روستا بیم آن را داشتند که با ریزش قسمت‌های آسیب دیده منازل دچار مشکل شوند، افزود: به خانوارهایی چادر تحویل داده شد که براساس برآورد کارشناسان بنیاد مسکن انقلاب اسلامی منازلشان دچار آسیب جدی شده است.
وی با اشاره به حضور امدادگران جمعیت هلال احمر در مناطق زلزله زده مریوان افزود: پس از وقوع زلزله در همان ساعت اولیه چهار تیم ارزیابی به این مناطق اعزام شدند و پس از ارزیابی این تیم ها 6 تیم عملیاتی نیز برای کمک به خانواده‌ها در این مناطق اعزام شدند.
وی اظهار داشت: حضور امدادگران هلال احمر در بین مردم و کمک در برپایی چادر ، موجب حفظ آرامش در بین آنان می‌شود و امدادرسانی به آسیب دیدگان احتمالی در کمترین زمان ممکن صورت می‌گیرد.
وی اضافه کرد: نیروهای هلال احمر نکات ایمنی را به مردم یادآور شده و از آنان درخواست کردند که انشعاب آب، برق و گاز واحدهای خسارت دیده را قطع کنند و اساب و اساس خود را از این اماکن تخلیه کنند.
هنگام مصاحبه با رییس هلال احمر مریوان این نکته به یادم رسید که مردم جشنی آباد می‌گفتند که هلال احمر چادرها را به صورت امانتی به مردم داده و پس از اینکه مردم نیازی به این چادرها ندارند دوباره باید به اهلال احمر تحویل دهند که رحیم‌زاده هم این موضوع را تایید کرد.
یکی از نگرانی های مردم روستای جشن‌آباد حضور کم رنگ مسوولان استان در این مناطق بود و خواستار حمایت بیشتر مسوولان از مردم منطقه زلزله زده بودند به قولی که به اهالی این روستا داده بودم عمل کردم و به دیدار معاون استاندار کردستان رفتم.
دولت در کنار مردم مناطق زلزله‌زده مریوان است
معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار کردستان گفت: مسوولان دولتی تا بازسازی کامل واحدهای تخریب شده ناشی از زلزله 5.3 ریشتری مریوان در کنار مردم مناطق زلزله‌زده این شهرستان هستند.
محمدابراهیم زارعی اظهار داشت: هم اکنون تیم‌های ارزیابی در حال بررسی میزان خسارات وارد شده به واحدهای مسکونی مناطق زلزله زده هستند و سعی خواهیم کرد از اعتبارات استانی و ملی برای بازسازی این مناطق استفاده کنیم.
وی اضافه کرد: مسوولان استان با تمام توان عزم خود را برای بازسازی مناطق زلزله زده جزم کردند و از همان روزهای نخست پس از زلزله نیروهای امدادی هلال احمر و سپاه پاسداران در منطقه حضور داشتند و ضمن برپایی چادر، بسته معیشتی و غذا گرم در بین مردم توزیع شده است.
پس از وقوع زلزله فرماندار مریوان و مسوولان بنیاد مسکن انقلاب اسلامی کردستان چندین نوبت از این مناطق بازدید کردند
معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار کردستان گفت: در این مدت پس از وقوع زلزله فرماندار مریوان و مسوولان بنیاد مسکن انقلاب اسلامی کردستان چندین نوبت از این مناطق بازدید کردند و چندین جلسه کمیته بحران در این شهرستان تشکیل شده است.
وی ابراز امیدواری کرد در روزهای آینده نیز راهکارهای بازسازی و تعمیر واحدهای مسکونی این مناطق توسط کارشناسان مربوطه بررسی خواهد و پس از تصویب آن در کمیته شهرستانی و استانی فاز اجرایی آن شروع خواهد شد.
زارعی افزود: سرکشی و بازدید مسوولان دستگاه های اجرایی از مناطق زلزله زده مریوان تداوم خواهد داشت تا نیازهای مردم این مناطق به طور کامل رفع شود و بازسازی واحدهای تخریب شده در کمترین زمان ممکن به پایان برسد.
به گزارش ایرنا، ساعت 19 و 42 دقیقه و 23 ثانیه شامگاه سه‌شنبه هفته گذشته زلزله‌ای با قدرت 5.3 ریشتر، مرز عراق و استان کردستان، حوالی مریوان و در عمق 10 کیلومتری زمین روی داد.
این زلزله در 24 کیلومتری مریوان، 27 کیلومتری چناره و 28 کیلومتری بوئین سفلی، 98 کیلومتری سنندج روی داد و مردم شهرهای سنندج، سروآباد، سقز، بانه و دیواندره نیز آن را احساس کردند.
زلزله مریوان چندین پس لرزه نیز به دنبال داشت که بزرگترین آن 3.8 ریشتر قدرت داشت.
تاکنون پنج هزار و 978 واحد مسکونی در 38 روستای مریوان از لحاظ میزان خسارات زلزله، ارزیابی شده که 260 واحد باید بازسازی و احداث و 141 واحد نیز باید تعمیر شود و در داخل شهر مریوان نیز 29 واحد مسکونی ارزیابی شده که 10 واحد نیاز به بازسازی و 11 واحد باید تعمیر شود و در شهر کانی‌دینار هم 44 واحد نیاز به بازسازی و 10 واحد مسکونی هم نیاز به تعمیر دارد.
مریوان در 135 کیلومتری غرب سنندج مرکز استان کردستان واقع شده است.
برچسب‌ها
مریوان کردستان زلزله جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران
پروندهٔ خبری
زلزله در مریوان
http://www.Kurd-Online.ir/fa/News/201267/جشنی‌آباد-مریوان-روستایی-با-خانه‌های-ناایمن