عصر کرد -
دریغا که جامعه دانشگاهی و فرهنگی کشور، در 14 خرداد 1400 یکی از فرزانگان برجسته خود را از دست داد. دکتر محمود ابراهیمی، استاد مبرز دانشگاه کردستان بود.
او سال 1319 در خلیفان مهاباد در خانواده‌ای کشاورز متولد شد؛ از نوجوانی به تحصیل علوم دینی و ادبی نزد استادان حوزه و حجره، در روستاهای مهاباد و سردشت رو آورد؛ از جمله استادانش، ملاعبدالکریم شهریکندی، ملاصالح مدرسی پسوه بودند و از حوزه علمیه بانشاط آن وقت مسجد سور(سرخ) مهاباد فارغ‌التحصیل و موفق به دریافت گواهی افتاء و تدریس شد، بعدها به دانشگاه رفت و پس از گرفتن لیسانس ادبیات عرب، برای چندسال در بیجار و تهران دبیر شد و پس از ادامه تحصیل در مقطع فوق لیسانس و دکترای ادبیات عرب و علوم قرآنی، در سال 1355 به وزارت علوم و دانشگاه جندی شاپور اهواز انتقال یافت؛ در کنار مسئولیت هیأت علمی و تدریس، مدیر آموزش دانشکده بود.
در 1358 به دانشکده تربیت دبیر سنندج و بعدها با پیگیری‌های خود وی و همکارانش از جمله مرحوم دکتر خرمدل،وارد دانشگاه کردستان شد، تا آنکه در 1383 به‌عنوان دانشیار بازنشسته شد.
همزمان با تدریس، مسئولیت آموزش دانشگاه و مدیریت گروه ادبیات فارسی و ادبیات عرب را برعهده داشت و تلاش‌های پیگیر و صادقانه‌ای در توسعه دانشگاه و پرورش و تعلیم دانشجویان داشت،ایشان پس از بازنشستگی تا پایان عمر به تحقیق و ترجمه و نوشتن مشغول بود. از تلاش‌های قلمی وی و باقیات الصالحاتش تألیف و ترجمه‌هایی حد ده هزار صفحه است که مورد توجه و استقبال فراوان اهل علم و تحقیق قرار گرفته است و هریک چند بار چاپ شده‌اند. او فردی بسیار مقید و متدین بود و توان بالایی در تدریس و انتقال مطلب به دانشجویان داشت و بسیار شوخ و بذله گو و خوش محضر بود؛ گنجینه‌ای بود از خاطرات و طنزها و شوخ طبعی ؛ معلمی به معنای کامل. مطالعاتش محدود به اسلام و قرآن نبود، پیگیر جدی مسائل جامعه و جریان‌های تاریخی و سیاسی بود؛ در مناطق اهل تسنن و کردستان هر جا حجره و حلقه درسی بود بدانجا سر می‌زد و علما و طلاب را تشویق به جدیت و پیگیری و نشاط در امر آموزش و پژوهش می‌کرد. در دینداری بسیار پایبند بود و در اعتقادات اهل سنت نیز محکم و استوار بود و در برابر تهاجمات و تضییقاتی که گاه افراد کج سلیقه برای حوزه فرهنگ و اهل سنت فراهم می‌آوردند به دور از مجامله و ریا و خودشیرینی در برابر صاحبان مقام و دنیاپرستان، بشدت مدافع بود.
برگردان‌های ایشان:
ترجمه کتاب چهار جلدی فقه السنه از سید سابق مصری/ ترجمه عقیده المسلم از شیخ محمد غزالی مصری(باور راستین)/قرآن و محورهای پنجگانه از محمد غزالی مصری/
زن در اندیشه اسلام تألیف جمال‌الدین فقیه الرسول(از علمای کردستان عراق)/ روش تربیتی اسلام و تطبیق عملی آن، محمد قطب/امام‌های چهارگانه اهل سنت، یوسف قرضاوی
مناسک سه گانه حج، نماز و روزه از عبدالرزاق نوفل/فقه آسان در مذهب امام شافعی از احمد عیسی عاشور/پاسخ به صد سؤال درباره صدر اسلام از محمد غزالی مصری
فلسفه احکام قرآن کریم از دکتر مصطفی زلمی.
روانشاد ابراهیمی علاوه بر ترجمه‌های فوق، این تألیفات را هم دارد: شرح دیوان سقط الزند ابوالعلاء معری/تصحیح کامل تفسیر فارسی قرآن با عنوان تاج التراجم فی التفسیر للأعاجم از ابوالمظفر شاهفور اسفراینی از علمای قرن 5 خراسان و معاصر غزالی که زیر چاپ است.