روایت شمشادی از ماجرای شایعه سقوط دمشق و تماس یکی از مدیران صداوسیما

عصر کرد - مهر / ماجرای تماس یکی از مدیران صداوسیما و شایعه سقوط دمشق را از زمان حسن شمشادی بشنوید.
بخشی از اظهارات حسین شمشادی در گفتگو با مهر به شرح زیر است:
من تیر و مرداد 1391 به عنوان مدیر دفتر و خبرنگار صداوسیما در دمشق بودم. یک روز صبح بیدار شدیم، تمام رسانه‌های عربی می‌گفتند «دمشق سقوط کرده است»، در حالی که ما وسط دمشق بودیم. همه رسانه‌ها را رصد کردم. نام مناطقی مثل «ساحه الامویین»، «مزه»، «کفر سوسه»، «ساحه العباسی» و «طریق المطار» را می‌آوردند. من همه اینها را یادداشت می‌کردم که بروم و ببینم وضعیت چگونه است. سخنگوهای دروغین و کذاب می‌گفتند «ما همه جا را گرفتیم» و این خبرها را منتشر می‌کردند و همه فکر می‌کردند دمشق سقوط کرده است.
من مشغول رصد بودم که تلفن دفترم زنگ خورد. آن طرف خط شخصی که نفر دوم سازمان صداوسیما در آن زمان بود، گفت «آقا، سریع‌تر دفتر را ترک کنید! دمشق سقوط کرده!» یعنی یک نفر در تهران، در دفتر خودش نشسته و الجزیره و العربیه می‌بیند و باورش می‌شود که دمشق سقوط کرده است؛ در حالی که من، مدیر دفتر و خبرنگار صداوسیما، در میدان حضور دارم و او به من اعتماد ندارد! من به او گفتم: «آقا، من وسط شهرم، ما در محاصره کامل هستیم، اما دمشق سقوط نکرده است». او گفت: «سریع دفتر را ترک کنید». گفتم: «نه آقا، من خارج نمی‌شوم، کار دارم و باید بروم گزارش بگیرم».
این داستان حداقل 15 سال است که تکرار می‌شود؛ یعنی ما باورمان شده هر چه آن طرف (رسانه‌های خارجی) بگویند درست است و هر چه این طرف (خودمان) بگوییم درست نیست. ما در همین سیستم اطلاع‌رسانی می‌کنیم، اما خودمان باور نداریم اطلاع‌رسانی‌مان درست، کامل و دقیق است. نقص و باگ داریم، خطا داریم. بنابراین می‌رویم سراغ رسانه‌های دیگر و آنجا روایت‌ها را می‌بینیم. این همان مسئله «مخاطب» است. من و شمایی که اکنون در خبرگزاری مهر صحبت می‌کنیم، خودمان جزو جامعه هدف هستیم. شما که خبرنگار خبرگزاری مهر هستید، اگر به رسانه خودتان نگاه کنید و بگویید «دروغ گفته»، «ناقص گفته»، «دیر گفته»، «کم گفته» یا «برعکس گفته»، یعنی حتی به رسانه خودتان اعتماد ندارید. این مدل همان خاطره‌ای است که بیان کردید. بنابراین، باید در ساختار، پروتکلی نوشته شود، ان‌شاءالله نوشته خواهد شد، حتی اگر ما نباشیم تا به جایی برسیم که مخاطب به هر آنچه ما می‌گوئیم، باور داشته باشد. مخاطب باید بنشیند و از همان نخستین خبر به ما اعتماد کند.
بازار