روایت آجر به آجر از نهضتی که مدرسه‌ خلجان را دوباره ساخت

عصر کرد - یک نهضت مردمی با کمک‌های خیرین و همکاری اداره نوسازی، مدرسه‌ای متروک را در روستای خلجان احیا کرده است. این حرکت که در ابتدا با کمک‌های محدود آغاز شد، با مشارکت تمامی اقشار جامعه از صنعت‌کاران تا معلمان به یک جریان عمومی از همدلی بدل گشت و موفقیت آن به اندازه‌ای بود که امکان ساخت مدرسه‌ای دیگر نیز فراهم شد. این پروژه نشان داد که با تکیه بر فرهنگ عدالت و هم‌افزایی، می‌توان بزرگترین چالش‌ها را حل کرد.

به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش ، مدرسه‌ای در قلب خلجان، با دیوارهایی خسته و پنجره‌هایی خیره به آسمان، سال‌ها بارِ بی‌مهری را بر دوش می‌کشید. در میان این خاموشی، اما، پدری دلسوز به پا خاست و با عزمی راسخ، این مکان را به مدرسه‌ای سرشار از امید تبدیل کرد. جواد پورنوری، مسئول نهضت توسعه عدالت فضاهای آموزشی مدرسه تمام خیر خلجان، از پسِ نگاهی نگران به آینده فرزندش، جرقه‌ای شد برای خلق یک همدلی .
پورنوری، این مسیر را این‌گونه روایت می‌کند: «پسرم به عنوان دانش آموز در آن مدرسه درس می‌خواند. دیدم مدرسه شرایط مناسبی ندارد یک خیر جوان پیش‌تر بخشی از مدرسه را تخریب کرده و شروع به نوسازی کرده بود، اما پروژه در حد پی ریزی مختصر رها شده بود و دو کلاس درس در کانکس برگزار می‌شد .»
به گفته وی، در ابتدا طی صحبت با ریش‌سفیدان منطقه، مشخص شد شخصی می‌تواند 100 میلیون تومان در اختیار مدرسه قرار دهد، اما این کمک برای رویای آنها کافی نبود .
در این مرحله، با هماهنگی با اداره نوسازی، این نهاد نیز به میدان آمد. پورنوری می‌گوید: «قرار شد 30 درصد پروژه را خیرین و 70 درصد پروژه را اداره نوسازی بر عهده بگیرد.» اما این توافق تنها شروع ماجرا بود و کم‌کم موجی از همدلی و کمک‌های مردمی شکل گرفت .
وی این حرکت را «یک نهضت عمومی» می‌نامد و جزئیات آن را این‌گونه شرح می‌دهد: «در ابتدا خیری 250 میلیون به پروژه اضافه کرد. سپس طی طرحی در مساجد اعلام شد به جای هزینه‌های بنر و گل برای مجالس ترحیم، هزینه آن‌ها برای پروژه نوسازی مدرسه قلم در نظر گرفته شود.» به این ترتیب، افراد فعال در حوزه‌های صنعتی نیز پای کار آمدند و تجهیزات و وسایل مورد نیاز را در اختیار پروژه قرار دادند .
پورنوری ادامه می‌دهد: «هر کسی در حد توان به این پروژه کمک می‌کرد. یکی میلگرد کمک می‌کرد، یکی کابینت، یکی سیمان و آجر، یکی کاشی و ... حتی نجاری که پنج سال بود کارگاه خود را به دلیل شغل دیگر تعطیل کرده بود، دوباره کارگاه را فعال کرد تا نیازهای مورد نیاز مدرسه را در این حوزه تأمین کند. معلمان نیز پای کار بودند و به عناوین مختلف کمک می‌کردند .»
حتی یک نذر نیز در این میان، رنگ و بویی از فضای معنوی به این حرکت بخشید. پورنوری می‌گوید: «فردی هم نذر کرده بود اگر مادرش که در بیمارستان بود بهبود پیدا کند، 100 میلیون به این پروژه کمک خواهد کرد که با بهبودی مادرش این مبلغ نیز به کمک‌های خیرین اضافه شد .»
به لطف این کمک‌های جمع‌آوری شده، پروژه به سرعت پیش رفت و حتی امکان ساخت مدرسه‌ای دیگر نیز فراهم شد. بنابراین، پورنوری با مراجعه به اداره نوسازی درخواست کرد که «یک مدرسه را خیرین و یک مدرسه را در مقطع تحصیلی دیگر، اداره نوسازی متقبل شوند.» و به این ترتیب دو مدرسه جدید در خلجان با آغاز سال تحصیلی جدید در اختیار دانش‌آموزان قرار گرفت .
وی در پایان اظهار داشت که در این فرهنگ‌سازی، نقش اقدامات و توجهات رئیس جمهور محترم، دکتر پزشکیان، نسبت به نهضت توسعه عدالت در فضاهای آموزشی بسیار تأثیرگذار بود.